اعاده معدوم: تفاوت میان نسخه‌ها

اعاده معدوم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۰۶

۱۷۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ دسامبر ۲۰۱۳

←‏متکلمان امامیه

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Esmati

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 === متکلمان امامیه ===
-اکثریت متلکمان امامیه به ویژه متاخران آنها، رای فلاسفه را در این باب پذیرفته و معتقد بوده اند اعتقاد به معاد ربطی به اعاده معدوم ندارد. اما در بین متقدمان برخی اعاده معدوم را رد نموده اند.
+اکثریت متلکمان [[امامیه]] به ویژه متاخران آنها، رای فلاسفه را در این باب پذیرفته و معتقد بوده اند اعتقاد به معاد ربطی به اعاده معدوم ندارد.
-در قدیمی ترین کتاب اعتقادی شیعه، یعنی کتاب الیاقوت نوشته ابن نوبخت، فصلی به اعاده معدوم اختصاص داده شده است.(ابن‌ نوبخت، 191)
+اما برخی از [[کلام امامیه|متکلمان شیعه]] به ویژه در بین متقدمان، اعاده معدوم را جایز می دانسته اند. از آن جمله می توان از [[سدید الدین حمصی]] و نیز [[علامه مجلسی]] را نام برد.
+در قدیمی ترین کتاب اعتقادی شیعه نیز، یعنی کتاب [[الیاقوت فی علم الکلام]] نوشته [[ابن نوبخت]]، فصلی به اعاده معدوم اختصاص داده شده است.<ref>الیاقوت فی علم الکلام، ص 71</ref>
-متكلمان متقدم اماميه برخي همچون ابن نوبخت در ياقوت صريحاً اعاده را جائز دانسته‌اند(ابن نوبخت، 192) و از متأخران علامه مجلسي ضمن قول به جواز انعدام موجودات عالم، اعاده را نيز جايز دانسته است.(مجلسي، 6/331) ليكن اكثر متكلمان اماميه همچون خواجه طوسي و علامه حلي به طور صريح و امثال شيخ مفيد ضمن بحث از عدم فناي عالم، اعاده معدوم را ممتنع شمرده‌اند.(طوسي‌ ـ ‌قواعد، 463؛ حلي‌ـ ‌شرح ياقوت، 192؛ لاهيجي ـ گوهر مراد، 450؛ فيض، 17؛ مجلسي6/325)
+در بین متأخران نیز، [[علامه مجلسی]] ضمن قول به جواز انعدام موجودات عالم، اعاده را نيز جايز دانسته است.<ref>مجلسي، ج6 ، 331</ref> اما اكثر متكلمان امامیه همچون [[خواجه نصیر الدین طوسی]] و [[علامه حلی]] به طور صريح و امثال [[شیخ مفید]] ضمن بحث از عدم فناي عالم، اعاده معدوم را ممتنع شمرده‌اند.<ref>طوسي‌ ـ ‌قواعد العقائد، 463</ref><ref>حلي‌ـ ‌شرح ياقوت، 192</ref><ref>لاهيجي ، گوهر مراد، 450</ref>
 == جدال متلکلمان با فلاسفه ==