Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۶۰
ویرایش
علی بن حسین بن موسی بن بابویه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Baqer h (لینک دهی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
=== سفرهای ابن بابویه === | === سفرهای ابن بابویه === | ||
در منابع تاریخی، سه سفر ابن بابویه به عراق ذکر شده است؛ نخستین سفر احتمالا اندکی پس از وفات [[محمد بن عثمان]] (د ۳۰۴ یا ۳۰۵ق/ ۹۱۶م) بوده است<ref>ابن | در منابع تاریخی، سه سفر ابن بابویه به عراق ذکر شده است؛ نخستین سفر احتمالا اندکی پس از وفات [[محمد بن عثمان]] (د ۳۰۴ یا ۳۰۵ق/ ۹۱۶م) بوده است<ref>ابن صدوق، محمد، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۷۶؛ نجاشی، احمد، رجال، ج ۱، ص ۱۸۴</ref>، سفر دوم در ۳۲۶ق/۹۳۸م که [[هارون بن موسی تلعکبری|تلعکبری]] از او استماع حدیث کرده است<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۸۳</ref> و آخرین سفر او به [[بغداد]] در ۳۲۸ق/۹۴۰م بوده که ابوالحسن عباس بن عمر کلوذانی معروف به [[ابن ابی مروان]] از او اجازه گرفته است. | ||
== وفات و مدفن == | == وفات و مدفن == | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[ابن ندیم]] می‌نویسد که علی بن حسین از [[فقیهان]] و ثقات شیعه بوده است.<ref>ابن ندیم،الفهرست، بیروت، ص ۲۲۷</ref> ابن بابویه علاوه بر داشتن مقام علمی، مردی بازرگان و صاحب مکنت نیز بوده و حجره و دفتر داشته است.<ref>طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص ۲۴۷- ۲۴۸</ref> | [[ابن ندیم]] می‌نویسد که علی بن حسین از [[فقیهان]] و ثقات شیعه بوده است.<ref>ابن ندیم،الفهرست، بیروت، ص ۲۲۷</ref> ابن بابویه علاوه بر داشتن مقام علمی، مردی بازرگان و صاحب مکنت نیز بوده و حجره و دفتر داشته است.<ref>طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص ۲۴۷- ۲۴۸</ref> | ||
فرزندش، معروف به [[شیخ صدوق]] از او به عنوان یکی از مشایخ روایات خویش یاد کرده است.<ref> | فرزندش، معروف به [[شیخ صدوق]] از او به عنوان یکی از مشایخ روایات خویش یاد کرده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، امالی، صص ۸۱، ۱۱۵</ref> | ||
ابن بابویه [[فقیه|فقیهی]] معتمد، جلیل<ref>حلی، حسن بن علی، رجال، ص۲۴۱</ref>، شیخ و پیشرو قمی‌های روزگار خویش بود.<ref>نجاشی، احمد، رجال، ص ۱۸۴</ref> مقام او در [[فقه]] و [[حدیث]] چنان بلند بود که در مواردی که حدیث در دست نبود و یا اینکه در متن حدیث شبهه‌ای به نظر می‌رسید، [[علماء شیعه]] به فتاوی او در کتاب [[الشرایع]] (رساله) رجوع می‌کرده‌اند. یعنی فتاوی او را به منزلت متن روایت می‌دانستند و معتقد بودند وی علی‌القاعده، روایتی در اختیار داشته که مأخذ فتوایش بوده است.<ref>شهید اول، محمد بن مکی، ذکری الشیعه فی احکام الشریعه، ص ۴-۵</ref> | ابن بابویه [[فقیه|فقیهی]] معتمد، جلیل<ref>حلی، حسن بن علی، رجال، ص۲۴۱</ref>، شیخ و پیشرو قمی‌های روزگار خویش بود.<ref>نجاشی، احمد، رجال، ص ۱۸۴</ref> مقام او در [[فقه]] و [[حدیث]] چنان بلند بود که در مواردی که حدیث در دست نبود و یا اینکه در متن حدیث شبهه‌ای به نظر می‌رسید، [[علماء شیعه]] به فتاوی او در کتاب [[الشرایع]] (رساله) رجوع می‌کرده‌اند. یعنی فتاوی او را به منزلت متن روایت می‌دانستند و معتقد بودند وی علی‌القاعده، روایتی در اختیار داشته که مأخذ فتوایش بوده است.<ref>شهید اول، محمد بن مکی، ذکری الشیعه فی احکام الشریعه، ص ۴-۵</ref> | ||
== نقل روایت == | == نقل روایت == | ||
ابن بابویه از گروهی چون [[عبدالله بن حسن مؤدب]]، [[علی بن موسی کمیدانی]]<ref> | ابن بابویه از گروهی چون [[عبدالله بن حسن مؤدب]]، [[علی بن موسی کمیدانی]]<ref>صدوق، محمد بن علی، امالی، صص ۸۱، ۱۱۵</ref>، [[سعد بن عبدالله]]<ref>صدوق، محمد، ج۱، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۱۹۱</ref>، [[محمد بن یحیی، علی بن حکم]]<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۳۰۲، و ج۶، ص۳۸</ref> روایت کرده است. فهرستی از نامهای مشایخ او در مدخل [[بحار الانوار]]<ref>دانشنامه؛ ربانی، عبدالرحیم، مدخل بحارالانوار مجلسی، ص ۷۶-۷۸</ref> آمده است. | ||
در شمار کسانی که از او روایت کرده‌اند، علاوه بر دو فرزندش [[شیخ صدوق|ابوجعفر محمد صدوق]] و [[حسین بن علی ابن بابویه|ابوعبدالله حسین]]، از [[محمد بن احمد بن داوود]] و [[هارون بن موسی تلعکبری]] و [[سلامه بن محمد]] نیز نام برده‌اند.<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۱،ص۳۰۲؛ طوسی، محمد بن حسن، رجال، ص ۴۸۲؛ طوسی، محمد بن حسن، فهرست، ص ۱۵۷</ref> | در شمار کسانی که از او روایت کرده‌اند، علاوه بر دو فرزندش [[شیخ صدوق|ابوجعفر محمد صدوق]] و [[حسین بن علی ابن بابویه|ابوعبدالله حسین]]، از [[محمد بن احمد بن داوود]] و [[هارون بن موسی تلعکبری]] و [[سلامه بن محمد]] نیز نام برده‌اند.<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۱،ص۳۰۲؛ طوسی، محمد بن حسن، رجال، ص ۴۸۲؛ طوسی، محمد بن حسن، فهرست، ص ۱۵۷</ref> | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۲: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
*آقابزرگ، الذریعه. | *آقابزرگ، الذریعه. | ||
* | *صدوق، محمد بن علی، امالی، به کوشش حسین اعلمی، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م. | ||
* | *صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، تهران، ۱۳۰۱ق/ ۱۸۸۴م. | ||
*ابن شهر آشوب، محمدبن علی، مناقب آل ابی طالب، به کوشش هاشم رسولی محلاتی، قم، انتشارات علامه. | *ابن شهر آشوب، محمدبن علی، مناقب آل ابی طالب، به کوشش هاشم رسولی محلاتی، قم، انتشارات علامه. | ||
*ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م. | *ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م. | ||
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
*نامه دانشوران. | *نامه دانشوران. | ||
*نجاشی، احمد، رجال، بمبئی، ۱۳۱۷ق/ ۱۸۹۹م. | *نجاشی، احمد، رجال، بمبئی، ۱۳۱۷ق/ ۱۸۹۹م. | ||
*نفیسی، سعید، مقدمه مصادقه | *نفیسی، سعید، مقدمه مصادقه الاخوان، تهران، ۱۳۲۵ش. | ||
*نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل، تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق. | *نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل، تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||