آیه: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پانویس
(اصلاح پانویس) |
(اصلاح پانویس) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
::محکمات آیاتی است که معنای آن‌ها روشن است و با معنای غیرمراد اشتباه نمی‌شود. به این دسته آیات باید [[ایمان]] داشت و به آن‌ها عمل کرد. متشابهات، آیاتی هستند که ظاهرشان مقصود نیست و مراد واقعی آن‌ها را که تأویل‌شان است، جز خدا کسی نمی‌داند. البتّه به نظر دانشمندان [[شیعه]]، تأویل آیات متشابه را [[پیامبر(ص)]] و [[امامان]](علیهم السلام) نیز می‌دانند. | ::محکمات آیاتی است که معنای آن‌ها روشن است و با معنای غیرمراد اشتباه نمی‌شود. به این دسته آیات باید [[ایمان]] داشت و به آن‌ها عمل کرد. متشابهات، آیاتی هستند که ظاهرشان مقصود نیست و مراد واقعی آن‌ها را که تأویل‌شان است، جز خدا کسی نمی‌داند. البتّه به نظر دانشمندان [[شیعه]]، تأویل آیات متشابه را [[پیامبر(ص)]] و [[امامان]](علیهم السلام) نیز می‌دانند. | ||
به نظر علاّمه طباطبایی، بنابر همان آیه، آیات متشابه به محکمات برمی گردند؛ و از روایات به دست می‌آید که متشابه در رساندن مدلول خود استقلال ندارد و به واسطه ارجاع آن به محکمات روشن می‌شود؛ بنابراین در قرآن، آیه‌ای که هیچ گونه دسترس به مقصود واقعی‌اش نباشد، وجود ندارد.<ref>طباطبائی، قرآن در اسلام، | به نظر علاّمه طباطبایی، بنابر همان آیه، آیات متشابه به محکمات برمی گردند؛ و از روایات به دست می‌آید که متشابه در رساندن مدلول خود استقلال ندارد و به واسطه ارجاع آن به محکمات روشن می‌شود؛ بنابراین در قرآن، آیه‌ای که هیچ گونه دسترس به مقصود واقعی‌اش نباشد، وجود ندارد.<ref>طباطبائی، قرآن در اسلام، ۱۳۸۸ش، ص۳۷</ref> | ||
بیش‌ترین آیات متشابه، در خصوص صفات و افعال خدا است و با ارجاع این آیات به محکمات، آن ها نیز از صفت محکم برخوردار می‌شوند؛ عدد آیات متشابه از دویست تجاوز نمی‌کند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۴</ref> | بیش‌ترین آیات متشابه، در خصوص صفات و افعال خدا است و با ارجاع این آیات به محکمات، آن ها نیز از صفت محکم برخوردار می‌شوند؛ عدد آیات متشابه از دویست تجاوز نمی‌کند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۴</ref> | ||