عبدالله بن‌ ابی‌یعفور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابومحمد عبدالله بن ابی یعفور عبدی کوفی ''' (د ۱۳۱ق /۷۴۹م )، معروف به '''ابن ابی یعفور''' [[محدث ]] [[شیعه|شیعی ]] و از خواص اصحاب [[امام صادق(ع)]] بود. وی مورد تایید امام صادق(ع) و [[امام کاظم(ع)]] بوده و [[روایات]] چندی از ایشان در تایید و ستایش ابن ابی یعفور در دست است.

او را به سبب انتساب به عبدالقیس بن اقصی، از نوادگان ربیعه بن نزار، عبدی گفته‌اند. <ref>سمعانی، ج۹،ص۱۹۰-۱۹۲؛ برقی ۲۲.</ref> نام پدرش که به ابویعفور اکبر شهرت داشت، <ref>ابن حجر، ج۱۲،ص۲۸۱.</ref> واقد و به قولی وقدان بوده است <ref>نجاشی، ۲۱۳.</ref>، ولی [[سمعانی ]] لقب او را وقدان دانسته است . <ref>ج۹،ص۱۹۲.</ref>

==عبدالله و امام صادق (ع)==

از زندگی ابن ابی یعفور اطلاع چندانی در دست نیست . [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی ]] <ref>ص۲۱۳</ref> وی را شیعه‌ای بزرگوار و و دارای قدر و ارزش نزد امام صادق (ع ) معرفی نموده است . [[شیخ طوسی|طوسی ]] <ref>رجال، ص۲۲۳، ۲۶۱</ref> در دو جا با عنوان عبدالله ابن ابی یعفور عبدی و عبدالله بن ابی یعفور کوفی به عنوان صحابی [[امام صادق(ع)|امام صادق (ع)]] از وی یاد کرده است . به گفته نجاشی <ref>ص ۲۱۳</ref> او در [[مسجد کوفه]] قاری بود و کتابی داشت که عده‌ای از [[امامیه]]، از جمله [[ثابت بن شریح ]] آن را از وی روایت کرده‌اند.

همچنین از وی با عنوان «ثقه ثقه» یاد کرده <ref>ص ۲۱۳</ref> و [[محدث نوری|نوری]] <ref>ج۳،ص۶۱۵</ref> او را از [[فقه|فقهای]] معروف [[امامیه]] چون [[زرارة بن اعین|زراره ]] و امثال او دانسته است .

[[شیخ طوسی|طوسی ]] <ref> اختیار، ۴۲۷</ref> نقل می‌کند که در [[کوفه]] او را از اصحاب دارای تقوا و [[اجتهاد]] به شمار می‌آورده‌اند. همو به چند طریق مختلف از امام صادق (ع) روایت نموده که در اطاعت از امام کسی چون ابن ابی یعفور نبوده است <ref>اختیار، ۲۵۰</ref> و نیز روایتی دیگر از امام صادق (ع) نقل کرده که «کسی آنچه را [[خدا]] در مورد ما [[واجب ]] کرده، ادا نکرد مگر عبدالله بن ابی یعفور» <ref>اختیار، ص۲۴۹</ref> و نیز به گفته همو، [[ابوحمزه معقل عجلی]] از ابن ابی یعفور نقل کرده است که او به امام صادق عرض نمود که اگر اناری را نصف کنی و بگویی این نیمه [[حرام ]] و آن نیمه [[حلال ]] است، گواهی می‌دهم که آنچه را تو حلال دانستی حلال است و آنچه را [[حرام ]] دانستی، حرام . <ref>اختیار، ص۲۴۹</ref>

 

در حدیث مشهور '''حواریون ''' <ref>مفید، ۶۱ -۶۲</ref> که امام کاظم (ع ) برجسته‌ترین اصحاب و حواریون [[پیامبر اسلام(ص)|پیامبر اسلام ]](ص) و [[ائمه (ع)|ائمه]](ع) را نام برده است، وی از حواریون [[امام باقر(ع)|امام باقر(ع)]] و امام صادق (ع) به شمار آمده است .

 

[[شیخ طوسی|طوسی ]] <ref>اختیار، ۲۶۶</ref> از فرقه‌ای به نام یعفور یاد کرده و مشکور در تعلیقاتش بر کتاب المقالات و الفرق اشعری <ref>ص ۲۲۷</ref> احتمال داده که این فرقه منتسب به ابن ابی یعفور است، اما چنین نیست و این فرقه که از [[غلات|غُلات ]] شیعه‌اند به محمد بن یعفور منسوبند. <ref>خوارزمی، ۵۰</ref>

اشعری <ref>ص ۸۸</ref> ابن ابی یعفور را از دسته‌ای از فرقه‌های شیعه می‌داند که به امامت [[امام کاظم|امام کاظم ]] (ع ) پس از امام صادق (ع ) قائل بوده‌اند و به واسطه پایداری این دسته اکثر طرفداران [[عبدالله افطح ]] به امامت امام هفتم [[شیعه اثنی عشری|شیعیان اثنا عشری]] - امام کاظم (ع ) - بازگشته و به آن معتقد شده‌اند.

 

ابن ابی یعفور با اینکه پدرش [[محدث ]] بوده <ref>مسلم بن حجاج، ۱۹۹</ref> و ثقه به شمار می‌رود <ref>ابن حجر، ج۱۱،ص۱۲۳</ref> از او روایت نکرده، اما از امام باقر (ع ) از طریق برادرش عبدالکریم روایت کرده است <ref>طوسی، تهذیب، ج۶،ص۲۴۲</ref>. وی از [[ابوالصامت]]، [[اسحاق بن عمار]] و [[معلی بن خنیس ]] <ref>طوسی، تهذیب،ج۴،ص۱۵۰، ج۶،ص۲۲۳، ج۹،ص۳۳۰</ref> و جز آنان روایت کرده است .

*برادرش یونس <ref>ابن حجر، ج۱۱،ص۴۵۲</ref>

*[[عبدالله ابن مسکان|ابن مسکان ]]

 

ابن ابی یعفور در ایام حیات [[امام صادق(ع)]] در ۱۳۱ هجری قمری مشهور به [[سنه الطاعون]] <ref>نک: ذهبی، ج۵،ص۱۹۹؛ ابن تغری بردی، ج۱،ص۳۱۳</ref> درگذشت. پس از مرگ او امام صادق (ع) در نامه‌ای به [[مفضل بن عمر جعفی]] از او به عنوان کسی که مطیع خدا و رسول و امام بوده، ستایش کرده است.<ref>طوسی، تهذیب،ج۴/ ص۲۴۸-۲۴۹</ref>

{{پانویس|4}}

{{ستون-شروع|2}}