Automoderated users، دیوانسالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، movedable، مدیران، templateeditor
۶٬۱۲۱
ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) |
(←آیات سجدهدار: اصلاح لینکگذاری) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==آیات سجدهدار== | ==آیات سجدهدار== | ||
از نظر | از نظر [[مجتهد|فقیهان شیعه]]، [[آیه ۱۵ سوره سجده]]، [[آیه ۳۷ سوره فصلت|۳۷ سوره فصلت]]، [[آیه ۶۲ سوره نجم|۶۲ سوره نجم]] و [[آیه ۱۹ سوره علق|۱۹ سوره علق]] سجده [[واجب]] دارند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷.</ref> همچنین به گفته [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، ۱۱ آیه قرآن در ۱۰ سوره، [[سجده تلاوت|سجده مستحب]] دارند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۲۱۷. </ref> این آیات عبارتند از [[آیه ۲۰۶ سوره اعراف]]، [[آیه ۱۵ سوره رعد|آیه ۱۵ رعد]]، [[آیه ۴۹ سوره نحل|آیه ۴۹]]-[[آیه ۵۰ سوره نحل|۵۰ نحل]]، [[آیه ۱۰۹ سوره اسراء|آیه ۱۰۹ اسراء]]، [[آیه ۵۸ سوره مریم|آیه ۵۸ مریم]]، [[آیه ۱۸ سوره حج|آیه ۱۸]] و [[آیه ۷۷ سوره حج|۷۷ حج]]، [[آیه ۶۰ سوره فرقان|آیه ۶۰ فرقان]]، [[آیه ۲۶ سوره نمل|آیه ۲۶ نمل]]، [[آیه ۲۴ سوره ص|آیه ۲۴ ص]]، و [[آیه ۲۱ سوره انشقاق|آیه ۲۱ انشقاق]].<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸.</ref> بر اساس آنچه به [[شیخ صدوق]] منسوب شده است، وجود کلمه «سجده» در آیه، موجب میشود آن آیه سجده مستحب داشته باشد.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۲۱۷. </ref> | ||
فقهای شیعه با استناد به روایاتی از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] معتقدند سجده فقط در چهار سوره مذکور [[واجب]] است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۹۱، ح۲۶و۲۷.</ref> فقیهان [[شافعی]]، حنبلی و حنفی [[اهل سنت]] بدون تفکیک میان سجده مستحب و واجب قرآن، تعداد آیات سجدهدار را ۱۴ مورد و فقهای مالکی آن را یازده آیه میدانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۲۵.</ref> | فقهای شیعه با استناد به روایاتی از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] معتقدند سجده فقط در چهار سوره مذکور [[واجب]] است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۹۱، ح۲۶و۲۷.</ref> فقیهان [[شافعی]]، حنبلی و حنفی [[اهل سنت]] بدون تفکیک میان سجده مستحب و واجب قرآن، تعداد آیات سجدهدار را ۱۴ مورد و فقهای مالکی آن را یازده آیه میدانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۲۵.</ref> |
ویرایش