آیه ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

روایت شأن نزولِ آیه ولایت را از امام علی بن أبی‌طالب(ع)<ref>حاکم نیشابوری، معرفة علوم الحديث، ۱۳۹۷ق، ج۱، ص۱۰۲</ref> و نیز از [[صحابه|صحابه‌ای]] چون [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]]،<ref> بلاذري، جمل من أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۵۰؛ فخر رازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۳۸۳.</ref> [[عمار یاسر|عمار]]،<ref> طبرانی، المعجم الاوسط، دار الحرمین، ج۶، ص۲۱۸.</ref>[[ابوذر غفاری|ابوذر]]،<ref>فخر رازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۳۸۳.</ref> عبدالله بن سلام،<ref>طبری، الرياض النضرة في مناقب العشرة، دار الكتب العلمية، ج۳، ص۲۰۸.</ref>جابر بن عبدالله انصاری، <ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۴۳.</ref> مقداد بن ‌أسود، <ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۱۰.</ref> اَنَس بن مالک،<ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۲۵.</ref> ابورافع مدنی<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، بی‌تا، ج۱، ص۳۲۰-۳۲۱، ح۹۵۵۹.</ref> و گروهی از تابعین از جمله: عتبه بن حکیم،<ref>طبری، جامع البيان في تأويل القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۴۲۶؛ ابن أبی‌حاتم، تفسير القرآن العظيم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۱۶۲.</ref> مجاهد بن جبر،<ref>طبری، جامع البيان في تأويل القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۴۲۶.</ref> سلمه بن کهیل،<ref>ابن أبی‌حاتم، تفسير القرآن العظيم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۱۶۲.</ref> محمد حنفیه، <ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۸.</ref> عطاء بن سائب، <ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۸.</ref> عبدالعزیز بن جریج، <ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۸.</ref> نقل کرده‌اند. به گفته شهاب الدین آلوسی از مفسران اهل‌سنت، از دیدگاه معظم محدثان سنی این آیه در‌ شأن حضرت علی(ع) را نازل شده است.<ref>آلوسی، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref> با این حال [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]]،<ref>ابن‌تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۹-۷.</ref> [[ابن‌کثیر]]<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، دار الکتب العلمیة، ج۳، ص۱۲۵-۱۲۷.</ref> و [[فخر رازی]]<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۳۸۳-۳۸۵.</ref> حدیث مربوط به این آیه را ضعیف شمرده‌اند. همچنین در برخی تفاسیر اهل‌سنت، درباره اینکه آیه در شأن چه‌کسی نازل شده است، چهار نظر مطرح شده است: امام علی(ع)، [[عبادة بن صامت|عبادة بن صامِت]]، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه]] و تمام [[مسلمان|مسلمانان]].<ref>ابن‌جوزی، زاد المسیر، دارالکتاب العربی، ج۱، ص۵۶۱.</ref>  

امامان شیعه همواره به این روایت برای اثبات امامت و واجب بودن اطاعت از اوصیای الهی استدلال کرده‌اند. از جمله: امام علی(ع)، <ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، كمال الدين وتمام النعمة، ۱۴۰۵ق، ص۲۷۴- ۲۷۷.</ref> امام حسن مجتبی(ع)،<ref>ابن بطريق، خصائص الوحي المبين، ۱۴۱۷ق، ص۷۲-۸۳.</ref> امام سجاد(ع)،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۲۷.</ref> امام باقر(ع)،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref> امام صادق(ع)،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۱۳-۵۱۴.</ref> امام رضا(ع)،<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عيون أخبار الرضا عليه السلام، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۰۷-۲۱۵</ref> امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع)<ref>مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۲۷۲.</ref>