هجرت به حبشه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هجرت به حبشه'''، مهاجرت گروهی از [[مسلمانان]] [[مکه]] به [[حبشه]] برای رهایی از ظلم و ستم مشرکان در سال‌های آغازین پس از [[بعثت]] بود. هجرت به حبشه در دو مرحله با دستور [[پیامبر اسلام(ص)]] صورت گرفت؛ در مرحله اول یازده زن و مرد مسلمان و در مرحله دوم ۸۳ نفر به سرپرستی جعفر بن ابی طالب به صورت مخفیانه مهاجرت کردند.

مسلمانان در مکه از سوی قریش مورد آزار و اذیت بودند.<ref>ابن‌خلدون، العبر التاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۵.</ref> بدین جهت پیامبر(ص) به مسلمانان دستور داد به حبشه هجرت کنند؛ چرا که حاکم آنجا، نجاشی، مسیحی پارسا و عادلی بود.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۷۳.</ref>{{یاد|لو خرجتم إلى أرض الحبشة فإن بها ملكا لا يُظلم أحدٌ عنده وهى أرض صدقٍ حتى يجعل الله لكم فرجا مما أنتم فيه. طبری، تاریخ طبری، موسسه اعلمی، ج۲، ص۷۱.}} این مهاجرت به صورت پنهانی بود و دو کشتی از تجار آنان را به نصف قیمت به حبشه بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۷۳.</ref> مسلمانان دو بار به حبشه هجرت کردند که بر مبنای گفته [[یعقوبی]]، در دفعه اول دوازده و در مرتبه دوم هفتاد نفر به‌جز زنان و فرزندان به حبشه هجرت کردند.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۸۶.</ref>

در هجرت اول، مسلمانان در قالب یازده مرد و چهار زن به سوی حبشه رفتند، مشرکان آنان را تعقیب کردند ولی نتوانستند به آنان دست یابند. مسلمانان در حبشه به سر می‌بردند که به آنان خبر رسید مشرکان قریش [[اسلام]] آورده‌اند، لذا مسلمانان به [[مکه]] بازگشتند. هنگامی‌که به نزدیکی مکه رسیدند پی بردند که اسلام آوردن قریش دروغی بیش نبوده،<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۸۲.</ref> اما مسلمانان که توان بازگشت به حبشه نداشتند، به صورت انفرادی یا در پناه افراد مختلف به داخل شهر وارد شدند.<ref>مقدسی، آفرینش و تاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۶۵۴.</ref> [[عثمان بن مظعون]] در پناه [[ولید بن مغیره]] وارد مکه شد، اما وقتی دید دیگر مسلمانان تحت فشار و شکنجه هستند، از پناه‌دهنده خواست امان خود را بردارد تا وی نیز شکنجه شود. عثمان پس از شکنجه شدن اظهار خوشحالی می‌کرد.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۳۶۱ش، ج۲، ص۴۹.</ref>