توحید: تفاوت میان نسخه‌ها
←ادله توحید
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
#اراده هیچ کدام تحقق نیابد: این فرض نشان‌دهنده عجز و ناتوانی هر دو خداست. | #اراده هیچ کدام تحقق نیابد: این فرض نشان‌دهنده عجز و ناتوانی هر دو خداست. | ||
#اراده یکی از آن دو تحقق یابد: در این صورت، روشن می‌شود که یکی از آن دو عاجز و ناتوان هستند و دیگری خدای حقیقی است.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۴.</ref> | #اراده یکی از آن دو تحقق یابد: در این صورت، روشن می‌شود که یکی از آن دو عاجز و ناتوان هستند و دیگری خدای حقیقی است.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۴.</ref> | ||
*[[برهان ترکیب]]، از برهان‌های فلسفه اسلامی، مبتنی بر اثبات توحید از راه | *[[برهان ترکیب]]، از برهان‌های فلسفه اسلامی، مبتنی بر اثبات توحید از راه ردِّ مرکب بودن خداست. بر این اساس، لازمه اعتقاد به دو خدا، باور به مرکب بودن و تشکیل واجب الوجود از دو واجب است، و چون هر موجود مرکبی نیازمند عاملی است که آن ترکیب را پدید آورده، پس وجودِ مرکب نمی‌تواند واجب الوجود باشد و باید بسیط باشد تا بتواند واجب الوجود باشد؛ بنابراین مرکب بودن مغایر با واجب الوجود بودن است و در نتیجه، واجب الوجود فقط می‌تواند واحد باشد.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۸-۵۰۹.</ref> | ||
علاوه بر موارد پیش‌گفته، برهان‌هایی از جمله [[برهان تعین]]، [[برهان امتناع کثرت]]، [[برهان مقدورات]]، و [[برهان بعثت انبیاء]]، در فلسفه و کلام اسلامی ذکر شده است.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۶-۵۱۵.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[نامه امام علی به امام حسن|نامه‌ای]] به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، یکی از ادله اثبات یکی بودن خداوند را بیان کرده و تصریح کرده که اگر خداوند شریکی داشت، رسولان او به سوی بندگان می‌آمدند.<ref>نهج البلاغه، تحقیق صبحی صالح، نامه ۳۱، ص۳۹۶.</ref> متکلمان مسلمان، این برهان را با عنوان برهان بعثت انبیاء در آثار خود ذکر کرده‌اند.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۱۳-۵۱۴.</ref> | علاوه بر موارد پیش‌گفته، برهان‌هایی از جمله [[برهان تعین]]، [[برهان امتناع کثرت]]، [[برهان مقدورات]]، و [[برهان بعثت انبیاء]]، در فلسفه و کلام اسلامی ذکر شده است.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۰۶-۵۱۵.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[نامه امام علی به امام حسن|نامه‌ای]] به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، یکی از ادله اثبات یکی بودن خداوند را بیان کرده و تصریح کرده که اگر خداوند شریکی داشت، رسولان او به سوی بندگان می‌آمدند.<ref>نهج البلاغه، تحقیق صبحی صالح، نامه ۳۱، ص۳۹۶.</ref> متکلمان مسلمان، این برهان را با عنوان برهان بعثت انبیاء در آثار خود ذکر کرده‌اند.<ref>یثربی، تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۵۱۳-۵۱۴.</ref> | ||