دفاع از مظلوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)
(←جایگاه) |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
===دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)=== | ===دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)=== | ||
[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] قبل از [[بعثت]]، به‌عنوان نماینده [[بنی‌هاشم]] در پیمان [[حلف الفضول|حِلْفُ الفُضُول]] که برای دفاع از مظلوم در مقابل ظالم منعقد شده بود، شرکت کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۴.</ref> همچنین [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی به‌عنوان خلیفه [[بیعت]] شد، دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامه‌های حکومتی خود بیان کرد.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابن‌ملجم مرادی|ابن‌ملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاری‌رسان مظلوم باشید.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref>تأمین امنیت مظلومان در کنار [[اقامه حدود]] الهی و اصلاح و آبادانی شهرها در سخنان امام حسین (ع) پیش از [[قیام امام حسین(ع)|قیام کربلا]] مورد تأکید قرار گرفته است.(ونظهر الإصلاح في بلادك، فيأمن المظلومون من عبادك، وتقام المعطلة من حدودك.) <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۱۱۱.</ref> | [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] قبل از [[بعثت]]، به‌عنوان نماینده [[بنی‌هاشم]] در پیمان [[حلف الفضول|حِلْفُ الفُضُول]] که برای دفاع از مظلوم در مقابل ظالم منعقد شده بود، شرکت کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۴.</ref> همچنین [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی به‌عنوان خلیفه [[بیعت]] شد، دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامه‌های حکومتی خود بیان کرد.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابن‌ملجم مرادی|ابن‌ملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاری‌رسان مظلوم باشید.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref>تأمین امنیت مظلومان در کنار [[اقامه حدود]] الهی و اصلاح و آبادانی شهرها در سخنان امام حسین (ع) پیش از [[قیام امام حسین(ع)|قیام کربلا]] مورد تأکید قرار گرفته است.(ونظهر الإصلاح في بلادك، فيأمن المظلومون من عبادك، وتقام المعطلة من حدودك.) <ref>حرّانی، تحف العقول،۱۳۶۳ش،۱۴۰۴ق، ص۲۳۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۱۱۱.</ref> | ||
==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== | ==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== | ||