علم ذاتی خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلیل کمال
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
=== دلیل کمال === | === دلیل کمال === | ||
ذات خداوند که وجوب صرف و فعلیت محض است، مبدأ وجود و کمالات وجودی همهٔ موجودات جهان هستی است.<ref>طباطبایی، نهایة الحکمة، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۲۶۵.</ref> از جمله برخی از این موجودات، آنهایی هستند که به ذات خویش عالم‌اند. پس حق تعالی که اعطا کننده این کمالات است نیز باید عالم به ذات خویش باشد؛ زیرا محال است اعطاء کننده یک کمالی فاقد آن کمال باشد.<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۷۶؛ سبزواری، شرح منظومه، ۱۴۳۷ق، ج۱، ص۴۷۲؛ مطهری، اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج۵، ص۱۷۵.</ref>[[علامه طباطبایی]] همین روش را برای اثبات صفات خداوند و بویژه علم ذاتی او، در کتاب [[المیزان]] به‌کار برده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۴۵۸–۴۵۹.</ref> [[آیت الله سبحانی]] در کتاب [[محاضرات]]، این برهان را به این صورت تقریر کرده است: خداوند سبحان، انسان را عالِم به ذات خویش آفریده است و اعطاکننده یک کمال، عقلاً محال است که خالی از آن کمال باشد؛ بلکه آن کمال را باید به وجه | ذات خداوند که وجوب صرف و فعلیت محض است، مبدأ وجود و کمالات وجودی همهٔ موجودات جهان هستی است.<ref>طباطبایی، نهایة الحکمة، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۲۶۵.</ref> از جمله برخی از این موجودات، آنهایی هستند که به ذات خویش عالم‌اند. پس حق تعالی که اعطا کننده این کمالات است نیز باید عالم به ذات خویش باشد؛ زیرا محال است اعطاء کننده یک کمالی فاقد آن کمال باشد.<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۷۶؛ سبزواری، شرح منظومه، ۱۴۳۷ق، ج۱، ص۴۷۲؛ مطهری، اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج۵، ص۱۷۵.</ref>[[علامه طباطبایی]] همین روش را برای اثبات صفات خداوند و بویژه علم ذاتی او، در کتاب [[المیزان]] به‌کار برده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۴۵۸–۴۵۹.</ref> [[آیت الله سبحانی]] در کتاب [[محاضرات]]، این برهان را به این صورت تقریر کرده است: خداوند سبحان، انسان را عالِم به ذات خویش آفریده است و اعطاکننده یک کمال، عقلاً محال است که خالی از آن کمال باشد؛ بلکه آن کمال را باید به وجه اَتَمّ و اَکْمل داشته باشد. پس خداوند سبحان به ذات خویش به نحو اتمّ و اکمل علم دارد.<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ۱۴۲۸ق، ص۹۶.</ref> | ||
=== دلیل تجرّد === | === دلیل تجرّد === | ||