مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی عرفان اهل سنت، همچون [[ابن‌عربی]] معتقدند که ایمان به اسلام و حتی خداوند جزو شروط سلوک به سمت حقیقت نیست.<ref>ابن‌عربی، فتوحات مکیه، بی‌تا، ج‏۳، ص۲۱۸.</ref> در مقابل، برخی عارفان شیعه، بر اساس احادیث، مسلمان و شیعه بودن را از شرایط اساسی سلوکِ حقیقی می‌دانند.<ref>آملی، جامع الأسرار، ۱۴۲۶ق، ص۳۷؛ حسن‌زادۀ آملی، انسان کامل در نهج‌البلاغه، ۱۳۷۲ش، ص۲۶۳.</ref> از نظر [[سید حیدر آملی]]، عارفان شیعه، همان شیعیان واقعی و مومنان مُمتحَن (امتحان شده) هستند که حامل سر اولیای الهی‌اند.<ref>آملی، جامع الأسرار، ۱۴۲۶ق، ص۳۷.</ref> او معتقد است که صوفيان و عارفان حقیقی مؤمنانی هستند که علوم خود را مستند به [[امیرالمؤمنین (لقب)|امير مؤمنان]] و خرقۀ خود را منسوب به او و فرزندان او مى‌دانند.<ref>آملی، جامع الأسرار، ۱۴۲۶ق، ص۴۰۱.</ref>