مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مفهوم و جایگاه==

مُؤمِن در فرهنگ مسلمانان به معنای کسی است که به [[اصول دین|اصول دین اسلام]] باور حقیقی دارد و آنها را تصدیق می‌نماید.<ref>عمید، فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژۀ مؤمن؛ خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۸۳؛ «[https://www.mehrnews.com/news/2293247/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%87%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8% نشانه های مؤمنان بی‌نام و نشان در نهج البلاغه]»، خبرگزاری مهر.</ref> به گفتۀ لغت‌شناسان، واژۀ «مؤمن» برگرفته از ریشۀ «أمن»، هم به معنای اطمینان یافته یا آرامش یافته است<ref>داود، واژه‌نامه تفاوت معنایی کلمات قرآن کریم، انتشارات احسان، ص۶۵.</ref> و هم به معنای أمان‌دهنده و آرامش‌دهنده.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دار المعرفة، ج۱، ص۱۲۰.</ref> اسلام برای مؤمنان جایگاه ویژه‌ای در نظر گرفته که باعث می‌شود در این فرهنگ حرمت آنان تا حد حرمت [[کعبه]] بالا برود.<ref>هاشمی رفسنجانی و دیگران، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۳۴۲.

==در قرآن==