آیه ۷ سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نقل شده که وقتی آغاز نعمت‌ها به شما رسید، با ناسپاسی دنباله آن را قطع نکنید.<ref>سید رضی، نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۰، حکمت ۱۴.</ref> شعری منسوب به [[مولوی]] وجود دارد که برداشتی از آیه ۷ سوره ابراهیم است:

| جداکننده = \\

| متن =

*شکر زبانی، مانند گفتن «الحمد لله».<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۲۶۳.</ref>

*شکر عملی که استفاده از نعمت خداوند در مسیر طاعت الهی.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۸۳.</ref>

| جداکننده = \\

| متن =نعمت از ما دان و شکر از فضل ما کن تا دهیم\\مر ترا زین شکر نعمت نعمتی دیگر جزا<ref>سنایی، «[https://ganjoor.net/sanaee/divans/ghaside-sanaee/sh2 دیوان اشعار، قصاید، قصیدهٔ شمارهٔ ۲]»، سایت گنجور</ref>}}

مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر به معنی بی‌دینی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکرنکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا استفاده نعمت در راه معصیت تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم‌شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> سزای کفر نعمت پس از [[مرگ]] بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref>

| جداکننده = \\

| متن =به داغ دوری اگر مبتلا شدیم، سزاست\\چو روز وصل نگفتیم شکر نعمت خویش<ref>امیر شاهی، «[https://ganjoor.net/shahi/divan/ghazal/sh109 دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ ۱۰۹]»، سایت گنجور.</ref>}}