سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

==معرفی==

نام‌گذاری این سوره به نام «اعراف» به دلیل سخن از [[اعراف (در قیامت)|اعراف]] و اصحاب آن در [[روز قیامت]] است.<ref>خرمشاهی، «سوره اعراف»، ص۱۲۳۸.</ref> واژه اعراف دوبار در قرآن کریم در آیات ۴۶ و ۴۸ سوره اعراف ذکر شده است.<ref>محققیان، «سوره اعراف»، ص۶۸۸.</ref> نام دیگر این سوره «المص» (خوانده می‌شود: الف لام میم صاد) است؛ زیرا فقط  همین سوره با این [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعه]] آغاز می‌شود.<ref>محققیان، «سوره اعراف»، ص۶۸۸.</ref> از این سوره با نام‌های «میقات» (برگرفته از آیه ۱۴۳) و «میثاق» (برگرفته از آیه ۱۷۲) نیز یاد شده است.<ref>فیروزآبادی، بصائر ذوی التمییز، المکتبة العلمیة، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>

سوره اعراف جزو [[سوره‌های مکی]] و در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]]، سی و نهمین سوره‌ای است که بر [[پیامبر(ص)]] نازل شده است. این سوره در چینش کنونی [[مصحف|مُصحَف]]، هفتمین سوره است و در [[جزء|جزء‌های]] هشتم و نهم [[قرآن]] جای دارد.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.</ref> این سوره بعد از [[سوره صاد]] و قبل از [[سوره جن]] نازل شده است.<ref>محققیان، «سوره اعراف»، ص۶۸۸.</ref>

سوره اعراف ۲۰۶ آیه،{{یاد|به نظر قاریان بصره و شام ۲۰۵ آیه دارد؛ زیرا آیه اول المص را آیه مستقل ندانسته‌اند.(طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۰۸)}} ۳۳۴۶ کلمه و ۱۴۴۳۷ حرف دارد.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۳۸.</ref> این سوره از نظر حجمی جزو [[سبع طوال|سوره‌های سَبعُ طِوال]] یکی از سوره‌های طولانی قرآن است که بیش از یک [[جزء (قرآن)|جزء]] را در بر دارد و در بین سوره‌های مکی طولانی‌ترین آنها است.<ref>سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ۱۴۰۷ق، ج۱،ص۱۳۸.</ref>