نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

نبوت یا پیامبری، بر اساس قرآن کریم گزینشی الهی است که [[خدا|خداوند]]، معارف الهی را بر بنده برگزیده‌اش [[وحی تشریعی|وحی]] می‌کند تا اخلاق و کردار بندگان را در مسیر کمال و سعادت، رهبری و هدایت کند.<ref>پرچم، «گفتگوی سه دین الهی پیرامون معنی نبوت»، در فصلنامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی (دانشگاه اصفهان)، ش ۱۶ و ۱۷، ص ۱۱۲.</ref> [[علامه حلی]] متکلم شیعی قرن هشتم قمری پیامبر را کسی می داند که بدون واسطه از خدا خبر می‌دهد (بر این اساس نبوت یعنی خبر دادن بدون واسطه از سوی خدا.) <ref>علامه حلی، الباب الحادي عشر، تحقیق مهدی محقق، ص۸.</ref> اعتقاد به نبوت، [[ضروری دین]] اسلام و همه ادیان آسمانی است.<ref>ربانی گلپایگانی، درآمدی به شیعه‌شناسی، ۱۳۸۵ش، ص ۱۹۵.</ref> نبوت در زبان عربی در چند معنا به کار رفته است: خبردهنده،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۲۰۰۰م، ج ۱، ص ۱۶۲.</ref> مکان مرتفع،<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۸۷ش، ج ۱، ص ۴۰۵.</ref> خروج از مکان،<ref>فیومی، مصباح المنیر...، ۱۴۱۴ق، ج ۲، ص ۵۹۱.</ref> راه روشن<ref>خلیل بن احمد، العین، ۱۴۱۰ق، ج ۸، ص ۳۸۲.</ref> و صدای مخفی.<ref>جوهری، الصحاح، ۱۹۹۰م، ج ۱، ص ۷۴.</ref>

بنابر قول مشهور، بین نبی و رسول تفاوت‌هایی وجود دارد و با آنکه هر رسولی نبی است، اما همه انبیا رسول نیستند.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ۱۳۶۰ش، ج ۳، ص ۱۱۶.</ref>رسول در خواب و بیداری وحی را دریافت می‌کند؛ اما نبی تنها در خواب.<ref>عسکری، معجم الفروق اللغویة، ۱۳۸۴ش، ص ۳۶۲.</ref><ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۵ش، ج ۱، ص ۱۷۶.</ref> وحی بر رسول از وحی بر نبی عالی‌تر است چرا که وحی بر رسول را [[جبرئیل]] ابلاغ می‌کند؛ اما وحی بر نبی از طریق [[فرشته|فرشتگان]] دیگر یا [[الهام]] قلبی یا [[رؤیای صادقه]] صورت می‌پذیرد.<ref>جرجانی، التعریفات، ۱۴۱۲ق، ص ۱۰۵.</ref> برخی رسول و نبی را در معنا مترادف دانسته‌اند.<ref>ماوردی، اعلام النبوة، ۱۹۸۷م، ص ۵۱.</ref>

[[ملاصدرا]] براین باور است که نبوت دارای باطن و ظاهر است و  باطنش ولایت و ظاهرش همان شریعت است و هر پیامبر به سبب  این ولایت وحی را از خداوند یا از فرشته‌ای (که  مشاهده اش می کند ومناسب با مقام  او در ولایت ونبوت است) دریافت می‌کند و آن‌چه را با واسطه یا بدون واسطه از خداوند دریافت می کند به بندگان می رساندو با آنان سخن می‌گوید و آنان را تهذیب می کند و به آنان می‌آموزاند و این جزاز راه شریعت ممکن نیست.  <ref>ملاصدرا، مفاتیح الغیب،۱۳۶۳ش، ص۴۸۵.</ref>{{یاد|إن للنبوة باطنا و هو الولاية و ظاهرا و هو الشريعة فالنبي بالولاية يأخذ من الله أو من الملك المعاني التي بها كمال مرتبته في الولاية و النبوة .}} صدرالمتالهین هم‌چنان بر این باور است که  نبوت امری موهبتی و از مواهب ربانی  و غیر کسبی است  و به بیتی  از شعر حافط استشهاد می‌کند و می‌گوید:«كما قال لسان‌لعرفاء وناظم جوهرالأولياء»:{{شعر جدید|متن = دولت آن است كه بی‌خون دل آید به کنار\\ورنه با سعی وعملْ باغ جِنان این همه نیست<ref>الملاصدرا، مفاتیح الغیب،۱۳۶۳ش، ص۴۷۰.</ref>}}