حبل‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَبْل‌ُالله''' به‌معنای ریسمان الهی، تعبیری قرآنی است که در [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] به‌کار رفته است. خدا در این آیه به مسلمانان فرمان می‌دهد که همگی به حبل‌الله چنگ بزنند و پراکنده و گروه‌گروه نشوند.<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۱۰۳.</ref>

به‌گفته [[فضل بن حسن طبرسی|فَضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره حبل‌الله نظرات مختلفی دارند. برخی آن را قرآن، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهل‌بیت پیامبر می‌داند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است. او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] به عنوان دو حبل معرفی شده‌اند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین{{یاد|«إني قد تركت فيكم حبلين إن أخذتم بهما لن تضلوا بعدي أحدهما أكبر من الآخر كتاب الله حبل ممدود من السماء إلى الأرض و عترتي أهل بيتي ألا و إنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض‌» من در ميان شما دو ریسمان(دو راه برای هدایت) گذاشته‌ام كه تا وقتى به آنها چنگ آويزيد هرگز پس از من گمراه نمى شويد و يكى از آن دو بزرگتر( و جایگاهش برتر) از ديگرى است: كتاب خدا كه ريسمانى است از آسمان به زمين كشيده و عترت و خاندان من. بدانيد كه اين دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا كنار [[حوض کوثر|حوض]] نزد من آیند.(طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.)}} استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.</ref>  

به‌گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، احتمالات مطرح‌شده برای حبل‌الله اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله‌ ارتباطی با خداوند است. این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، پیامبر(ص)، اهل‌بیت و چیزهای دیگری محقق شود.<ref> مکارم‌ شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> او همچنین معتقد است حبل‌الله به این مسئله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکیِ جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با چنگ‌زدن به آن از چاه غفلت بیرون بیاید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر‌ نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref>