آیه ۹۴ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۹۴ سوره بقره''' به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] دستور می‌دهد به [[یهود|یهودیان]]<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۶.</ref> بگوید اگر [[بهشت]] را تنها برای خود می‌دانید، پس آرزوی مرگ کنید.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۱۹.</ref> در علت آرزوی [[مرگ]] گفته‌اند؛ فردی که یقین به بهشتی بودن خود دارد، بدان مشتاق است و خواهانِ زودتر رسیدن به آن است.<ref>طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۶۴.</ref> در آیه بعد گفته شده که آنان هرگز آرزوی مرگ نخواهند کرد.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۵.</ref> آیه ۹۴ [[سوره بقره]] در واقع توبیخ و استدلال بر علیه دیدگاه یهودیان است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۶؛ شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۵۷.</ref>  

در ابتدای آیه ۹۴ سوره بقره گمان یهودیان را نقل می‌کند که سرای آخرت ویژه آن‌ها است. در توضیح این تعبیر گفته شده یهودیان گمان داشتند که [[بهشت]] تنها برای انان است و دیگران از جمله پیامبر اسلام و مومنان به او<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۶۵.</ref> وارد بهشت نمی‌شوند.<ref name=":0">حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۵.</ref> برخی چنین تفسیر کرده‌اند که یهودیان معتقد بودند بدون محاسبه وارد بهشت می‌شوند. برخلاف مردم که بر اعمال کوچک و بزرگ خود بازخواست خواهند شد.<ref>فضل‌الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۲۹.</ref>

در [[آیه ۶ سوره جمعه]]، خطاب به یهودیان استدلالی دارد که اگر گمان دارید شما دوستان خداوند هستید و نه مردمِ دیگر پس آرزوی مرگ کنید. این استدلال به این جهت است که دوست همیشه مشتاق دیدار دوست است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، س۱۱۶.</ref> اما در آیه بعد [[خدا|خداوند]] می‌گوید که آنان هرگز چنین آرزویی نخواهند کرد.<ref>سوره جمعه، آیه۷.</ref>

== پانویس ==

{{پانوشت}}