قیلوله: تفاوت میان نسخه‌ها

خواب قیلوله در متون [[اسلام|اسلامی]] مورد تأکید گفتاری و رفتاری [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] قرار گرفته است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، بی‌تا، ج۶، ص۵۰۱-۵۰۲.</ref> در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] آمده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] برای حل مشکل فراموش‌کاری یک بادیه‌نشین به او توصیه کرد که به عادت قبلی خود در انجام خواب قیلوله برگردد.<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۵۰۳ و با اندکی اختلاف: حر عاملی، وسائل الشیعه، بی‌تا، ج۶، ص۵۰۱.</ref> در روایت دیگری از امام صادق(ع) چنین آمده که با خواب قیلوله یکدیگر را بر عبادت شبانه یاری رسانید.<ref> شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۱۹۹.</ref> همچنین [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] به [[روزه|روزه‌داران]] سفارش به خواب قیلوله کرده است.<ref> کلینی، کافی، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۶۵.</ref> تأکید به خواب قیلوله در منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نیز آمده است. در روایتی پیامبر اسلام(ص) به خواب قیلوله سفارش کرده است؛ چرا که [[شیطان]] خواب قیلوله نمی‌کند.<ref> متقی هندی، کنز العمال، ۱۴۰۱ ق، ج۷، ص۸۰۲. </ref>

در [[قرآن|قرآن کریم]] نیز به خواب قیلوله اشاره شده لکن به خوبی یا بدی آن نپرداخته است. در [[آیه چهارم سوره اعراف]]، به عذاب [[کفر|کفار]] در وقت خواب نیمروزی اشاره دارد<ref> سوره اعراف، آیه۴.</ref> که بر اساس تفاسیر در مورد قوم [[شعیب (پیامبر)|شعیب]] است.<ref> فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۵ ق، ج۲، ص۱۸۰.</ref> همچنین در [[آیه ۲۳ سوره فرقان]] به استراحت نیم‌روزی [[اهل بهشت]] اشاره شده است.<ref> سوره فرقان، آیه۲۴.</ref>