البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←نگاهی به محتوا
(←نقدها) |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==نگاهی به محتوا== | ==نگاهی به محتوا== | ||
بحرانی تفسیرش را با مقدمه‌ای آغاز و در آن این روایت معروف را از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده است که امیرالمؤمنین(ع) به در خواست او یک شب تا نزدیکی [[طلوع فجر| فجر]] درباره تفسیر باء «[[بسم الله الرحمن الرحیم]]» و آن گاه فرمود: اگر شب ادامه داشت باز هم ادامه می‌دادم.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، نشر موسسه بعثت، ج۱، ص۴.</ref> بحرانی تفسیرش را پس از مقدمه با روایاتی درباره ثواب و فضیلت فاتحة الکتاب و این که بسم الله آیه‌ای از سوره حمد است؛ شروع کرده است. در نخستین روایت امام صادق(ع) سبع‌المثانی را همان [[سوره فاتحه|سوره حمد]] دانسته و بسم الله را با فضیلت‌ترین آیات این سوره برشمرده است. هم‌چنین در دومین روایت [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] بسم الله الرحمن الرحیم، به [[اسم اعظم]] نزدیک‌تر از سیاهی چشم به سفیدی‌اش معرفی شده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، نشر موسسه بعثت، ج۱، ص۹۵.</ref> | بحرانی تفسیرش را با مقدمه‌ای آغاز و در آن این روایت معروف را از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده است که [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] به در خواست او یک شب تا نزدیکی [[طلوع فجر| فجر]] درباره تفسیر باء «[[بسم الله الرحمن الرحیم]]» و آن گاه فرمود: اگر شب ادامه داشت باز هم ادامه می‌دادم.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، نشر موسسه بعثت، ج۱، ص۴.</ref> بحرانی تفسیرش را پس از مقدمه با روایاتی درباره ثواب و فضیلت فاتحة الکتاب و این که بسم الله آیه‌ای از سوره حمد است؛ شروع کرده است. در نخستین روایت امام صادق(ع) سبع‌المثانی را همان [[سوره فاتحه|سوره حمد]] دانسته و بسم الله را با فضیلت‌ترین آیات این سوره برشمرده است. هم‌چنین در دومین روایت [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] بسم الله الرحمن الرحیم، به [[اسم اعظم]] نزدیک‌تر از سیاهی چشم به سفیدی‌اش معرفی شده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، نشر موسسه بعثت، ج۱، ص۹۵.</ref> | ||
*مطلب پایانی تفسیرالبرهان در تفسیر [[سوره ناس]]، روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر این که برای قلب او دو گوش می‌باشد، در یک گوش وسواس [[خناس]] [[وسوسه]] می‌کند و در یک گوش فرشته می‌دمد، پس خداوند مؤمن را به [[فرشته]] تأیید می‌کند، و این است معنی این آیه که خداوند(در آیه ۲۲ سوره مجادله) فرموده است «و آنان را به روحی از خودش تأیید نمود». بحرانی، تفسیر البرهان، نشر موسسه بعثت، ج۵، ص۸۱۹.{{یاد|وَ أَیدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ. سوره مجادله آیه۲۲}} | *مطلب پایانی تفسیرالبرهان در تفسیر [[سوره ناس]]، روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر این که برای قلب او دو گوش می‌باشد، در یک گوش وسواس [[خناس]] [[وسوسه]] می‌کند و در یک گوش فرشته می‌دمد، پس خداوند مؤمن را به [[فرشته]] تأیید می‌کند، و این است معنی این آیه که خداوند(در آیه ۲۲ سوره مجادله) فرموده است «و آنان را به روحی از خودش تأیید نمود». بحرانی، تفسیر البرهان، نشر موسسه بعثت، ج۵، ص۸۱۹.{{یاد|وَ أَیدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ. سوره مجادله آیه۲۲}} | ||