Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←آثار خطی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
او در ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | او در ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه و حیات علمی== | ||
زادگاه ابن فهد به درستی معلوم نیست، اما همین مقدار روشن است که زمانی در [[حلّه]] اقامت داشته و در [[مدرسه زینیه]] به تدریس مشغول بوده است. | زادگاه ابن فهد به درستی معلوم نیست، اما همین مقدار روشن است که زمانی در [[حلّه]] اقامت داشته و در [[مدرسه زینیه]] به تدریس مشغول بوده است. | ||
همچنین او بخشی از عمر خود را در کربلا سپری کرده است.<ref>روضات الجنات، ج۱، ص۷۱-۷۲.</ref> | همچنین او بخشی از عمر خود را در کربلا سپری کرده است.<ref>روضات الجنات، ج۱، ص۷۱-۷۲.</ref> | ||
===وفات=== | |||
ابن فهد در ۸۴ سالگی درگذشت<ref> الرجال، ج۲، ص۱۱۱.</ref> و | ابن فهد در ۸۴ سالگی درگذشت<ref> الرجال، ج۲، ص۱۱۱.</ref> و به‌گفته [[محمد باقر خوانساری|خوانساری]] مدفنش در [[کربلا]] کنارِ [[خیمه‌گاه]] واقع شده است.<ref> روضات الجنات، ج۱، ص۷۴.</ref> | ||
===تحصیلات=== | |||
==تحصیلات== | |||
وی نزد شاگردان [[فخرالمحققین]] و [[شهید اول]] به تحصیل [[فقه]] و [[علم حدیث|حدیث]] پرداخت.<ref> امل الامل، ج۲، ص۲۱؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۲</ref> | وی نزد شاگردان [[فخرالمحققین]] و [[شهید اول]] به تحصیل [[فقه]] و [[علم حدیث|حدیث]] پرداخت.<ref> امل الامل، ج۲، ص۲۱؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۲</ref> | ||
[[آقابزرگ]] بدون ذکر دلیل او را از شاگردان شهید اول دانسته است<ref>الذریعه، ج۱۳، ص۱۰۸</ref>، اما این مقدار روشن است که وی در حدود سال ۸۲۴ق به منطقه [[جبل عامل|جَبَل عامِل]] سفر کرده‌است. در [[جزین|جِزّین]] از [[علی بن محمد بن مکی]]، فرزند شهید اول، به دریافت [[اجازه حدیث|اجازه]] نایل شده است.<ref> ریاض العلماء، ج۱، ص۶۴</ref> | [[آقابزرگ]] بدون ذکر دلیل او را از شاگردان شهید اول دانسته است<ref>الذریعه، ج۱۳، ص۱۰۸</ref>، اما این مقدار روشن است که وی در حدود سال ۸۲۴ق به منطقه [[جبل عامل|جَبَل عامِل]] سفر کرده‌است. در [[جزین|جِزّین]] از [[علی بن محمد بن مکی]]، فرزند شهید اول، به دریافت [[اجازه حدیث|اجازه]] نایل شده است.<ref> ریاض العلماء، ج۱، ص۶۴</ref> | ||
===اساتید=== | |||
==اساتید== | |||
{{ستون-شروع|۲}} | {{ستون-شروع|۲}} | ||
* | * علی بن خازن حائری | ||
* | * علی بن یوسف بن عبدالجلیل نیلی | ||
* [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانی]] | * [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانی]] | ||
* [[مقداد بن عبدالله حلی]] | * [[مقداد بن عبدالله حلی]] | ||
* | * جمال الدین ابن اعرج عمیدی | ||
* | * علی بن عبدالحمید نسابه حسینی<ref> المهذب البارع، ج۱، ص۱۹۴؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹؛ عوالی اللئالی العزیزیه، ج۱، ص۸؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۱-۷۲</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
===شاگردان=== | |||
==شاگردان== | |||
{{ستون-شروع|۲}} | {{ستون-شروع|۲}} | ||
* | * علی بن هلال جزایری | ||
* | * ابن راشد قطیفی | ||
* | * عبدالسمیع بن فیاض اسدی | ||
* | * ابن عشره کرکی | ||
* | * مفلح بن حسن صیمری | ||
* | * محمد بن محمد بن حسن حولانی | ||
* | * سید محمد بن فلاح مشعشعی.<ref> مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۸۰؛ عوالی اللئالی العزیزیه ج۱، ص۸؛ امل الامل، ج۱، ص۷۵؛ بحارالانوار، ج۱۰۵، ص۲۶-۲۷؛ ریاض العلماء، ج۳، ص۱۲۱؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۳، ج۷، ص۱۶۹</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== مناظره با اهل سنت == | == مناظره با اهل سنت == | ||
در سال | در سال ۸۴۰ق اسپند میرزا، از حاکمان محلی سلسله [[قراقویونلوها|قراقویونلو]] که بر [[بغداد]] و نواحی اطراف آن حکم می‌راند، ابن فهد و سایر [[:رده:علمای شیعه|علمای شیعه]] را از حله و دیگر مناطق طلبید و از آنان خواست با عالمان [[سنی]] بغداد مناظره کنند. با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، اسپند میرزا به ترویج مذهب [[تشیع]] امر کرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام(ع)]] [[خطبه]] خواند و سکه زد.<ref> مجالس المؤمنین، قاضی نورالله شوشتری، اسلامیه، ۱۳۵۴، ج۲، ص۳۶۸-۳۷۰.</ref> | ||
==شهرت در عرفان و تصوف== | ==شهرت در عرفان و تصوف== | ||
از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | ||
[[عبدالله جوادی آملی| | [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ذیل بقره ۱</ref>گفتهاند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] از استادش [[سید علی قاضی طباطبایی]] عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده‌اند که عبارتند از: [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]، احمد بن فهد حلی و [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]] .{{مدرک}} | ||
[[پرونده:كتاب عده الداعی و نجاح الساعی.jpg|150px|بندانگشتی|كتاب عده الداعی و نجاح الساعی]] | [[پرونده:كتاب عده الداعی و نجاح الساعی.jpg|150px|بندانگشتی|كتاب عده الداعی و نجاح الساعی]] | ||
==آثار چاپی == | ==آثار چاپی == | ||
#[[عدة الداعی و نجاح الساعی]]، تهران، | #[[عدة الداعی و نجاح الساعی]]، تهران، ۱۲۷۴ق؛ ابن فهد، در عدة‌الداعی به آثار و شرایط دعا، قرآن و ذکر پرداخته. او در خاتمه کتاب، توضیح مختصری از اسماء‌الله داده و وجه جمع تکثر اسما و وحدت ذات را بیان کرده. حسین غفاری ساروی، این کتاب را با عنوان «آیین بندگی و نیایش» به فارسی ترجمه کرده است.<ref>[http://www.lib.ir/LibView/SearchResult.aspx?title=%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%20%D9%88%20%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B4&typeID=0&q=PbLMW26H4LU2XccXccS6QP28S6UfXafXccQP48QP46XccXYXccI4Q6H3H5LQ6P3H2LQ6PfH4P8P5H2LQ6P4LM1Q6PcLQ6H5LMW26P3LM0 پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه‌های ایران]</ref> | ||
#[[المهذب البارع فی شرح المختصر النافع]]، کتاب او در فقه که امروزه نیز [[فقیهان]] شیعه در تحقیقات خود به آن توجه کرده و ارجاع می‌دهند. جلد اول این کتاب در ۱۴۰۷ق و جلد دوم آن در ۱۴۱۱ق در [[قم]] به چاپ رسیده است؛ | #[[المهذب البارع فی شرح المختصر النافع]]، کتاب او در فقه که امروزه نیز [[فقیهان]] شیعه در تحقیقات خود به آن توجه کرده و ارجاع می‌دهند. جلد اول این کتاب در ۱۴۰۷ق و جلد دوم آن در ۱۴۱۱ق در [[قم]] به چاپ رسیده است؛ | ||
#الفصول فی دعوات اعقاب الفرائض، ۱۳۱۴ق (در حاشیه مکارم الاخلاق) | #الفصول فی دعوات اعقاب الفرائض، ۱۳۱۴ق (در حاشیه مکارم الاخلاق) | ||