Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵
ویرایش
شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها
←شفاعت به اذن خدا است
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
عالمان مسلمان اتفاق نظر دارند که شفاعتِ شفاعت‌کنندگان و همچنین پذیرش شفاعت برای شفاعت‌شوندگان، همه به اذن خداوند است. آنان به آیاتی همچون [[آیة الکرسی|آیه ۲۵۵ سوره بقره]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۶۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۷، ص۱۱.</ref> [[آیه ۳ سوره یونس]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیة، ج۱۷، ص۱۲۷.</ref> [[آیه ۱۰۹ سوره طه]]،<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۰۱.</ref> [[آیه ۲۶ سوره نجم]]<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۹، ص۴۲۹-۴۳۰.</ref> که در آن‌ها به تحقق شفاعت به اذن خداوند تصریح شده، تمسک کرده‌اند. | عالمان مسلمان اتفاق نظر دارند که شفاعتِ شفاعت‌کنندگان و همچنین پذیرش شفاعت برای شفاعت‌شوندگان، همه به اذن خداوند است. آنان به آیاتی همچون [[آیة الکرسی|آیه ۲۵۵ سوره بقره]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۶۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۷، ص۱۱.</ref> [[آیه ۳ سوره یونس]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیة، ج۱۷، ص۱۲۷.</ref> [[آیه ۱۰۹ سوره طه]]،<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۰۱.</ref> [[آیه ۲۶ سوره نجم]]<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۹، ص۴۲۹-۴۳۰.</ref> که در آن‌ها به تحقق شفاعت به اذن خداوند تصریح شده، تمسک کرده‌اند. | ||
برخی با استناد به آیاتی همچون آیه «[[آیه ۴۴ سوره زمر|قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا]]؛<ref>سوره زمر، آیه ۴۴.</ref> بگو شفاعت همه خلقان با خدا است.»<ref>الهی قمشه‌ای، ترجمه قرآن کریم، نشر فاطمة الزهرا(س)، ص۲۰۷.</ref> و آیه «[[آیه ۴ سوره سجده|مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ]]؛ غیر از او برای شما یاور و شفیعی نیست.»،<ref>سوره سجده، آیه ۴.</ref> شفاعت را فقط به خدا اختصاص داده‌اند.<ref>سبحانی، الشفاعة فی الکتاب و السنة، قم، ص۱۹ و ۵۸.</ref> در پاسخ به آنان گفته شده که شفاعت برای خداوند است؛ ولی مفسران اتفاق نظر دارند که با توجه به [[آیه ۷۹ سوره اسراء]] و روایات ذیل آن،<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۹۸۳م، ج۸، ص۴۸؛ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۸۶؛ سیوطی، درالمنثور، دار الفکر، ج۵، ص۳۷۷.</ref> خداوند این مقام را در آیه | برخی با استناد به آیاتی همچون آیه «[[آیه ۴۴ سوره زمر|قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا]]؛<ref>سوره زمر، آیه ۴۴.</ref> بگو شفاعت همه خلقان با خدا است.»<ref>الهی قمشه‌ای، ترجمه قرآن کریم، نشر فاطمة الزهرا(س)، ص۲۰۷.</ref> و آیه «[[آیه ۴ سوره سجده|مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ]]؛ غیر از او برای شما یاور و شفیعی نیست.»،<ref>سوره سجده، آیه ۴.</ref> شفاعت را فقط به خدا اختصاص داده‌اند.<ref>سبحانی، الشفاعة فی الکتاب و السنة، قم، ص۱۹ و ۵۸.</ref> در پاسخ به آنان گفته شده که شفاعت برای خداوند است؛ ولی مفسران اتفاق نظر دارند که با توجه به [[آیه ۷۹ سوره اسراء]] و روایات ذیل آن،<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۹۸۳م، ج۸، ص۴۸؛ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۸۶؛ سیوطی، درالمنثور، دار الفکر، ج۵، ص۳۷۷.</ref> خداوند این مقام را که در آیه از آن با عنوان [[مقام محمود]] یاد شده، به پیامبر(ص) اعطا کرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۹۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۲۸۴؛ قرطبی، تفسیر قرطبی، ۱۳۸۴ق، ج۱۰، ص۳۰۹.</ref> برخی نیز به آیاتی که در آن‌ها به تحقق و پذیرش شفاعت به اذن خداوند اشاره شده، استناد کرده‌اند و گفته‌اند درست است که شفاعت برای خداوند است، ولی خداوند با توجه به این آیات، آن را به برخی از بندگان مقربش اذن داده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، انتشارات اسماعیلیان، ج۱، ص۱۵۶ و ج۱۷، ص۲۷۰.</ref> | ||
==مخالفت وهابیت با طلب شفاعت از میت== | ==مخالفت وهابیت با طلب شفاعت از میت== | ||