شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

البته در معنا و آثار شفاعت بین فرقه‌ها و عالمان مسلمان اختلاف نظر است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۹۸۳م، ج۸، ص۲۹.</ref> از نظر [[امامیه]]، [[اشاعره]] و [[مرجئه]]، شفاعت به معنای دفع ضرر و رفع عذاب و عقاب از گنهکاران است<ref>برای نمونه نگاه کنید به سیدمرتضی، شرح جمل العلم و العمل، ۱۴۱۹ق، ص۱۵۷؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۹۸۳م، ج۸، ص۲۹؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۹۶.</ref> و برخی همچون [[معتزله]] آن را به زیادی [[ثواب و عقاب|ثواب]] و جلب منفعت برای اطاعت‌کنندگان و توبه‌کنندگان معنا کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخمسة، ۱۴۲۲ق، ص۴۶۳.</ref>  

==مفهوم‌شناسی==

برخی با استناد به [[آیه ۲۶ سوره نجم]]، [[فرشته|ملائکه]] را از شفاعت‌کنندگان دانسته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۳ق، ج۹، ص۲۹۶؛ طباطبایی، المیزان، انتشارات اسماعیلیان، ج۱۹، ص۴۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۲۵۶.</ref> بنا به روایتی از امام علی(ع) در [[نهج البلاغه]]، قرآن از جمله شفاعت‌کنندگان است.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۷۶، ص۲۵۲.</ref> در برخی روایاتی که در منابع روایی شیعه و اهل سنت نقل شده است: پیامبران، عالمان دین، شهداء،<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۵۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ۱۴۲۱ق، ج۳۴، ص۹۰.</ref> مؤمنان<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۱.</ref> و حافظان قرآن،<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۱۶۹؛ ترمذی، سنن الترمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۱۷۱.</ref> از شفاعت‌کنندگان معرفی شده‌اند. همچنین برپایه برخی روایات نقل‌شده از منابع روایی شیعه، همسایه می‌تواند همسایه خود و خویشاوند، خویشاوند خود را شفاعت کند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۱؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۹۸۳م، ج۸، ص۴۲.</ref> در روایاتی [[توبه]] نیز به عنوان یکی از شفاعت‌کنندگان معرفی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، حکمت ۳۷۱، ص۵۴۰.</ref>

{{جعبه نقل قول

  |عنوان=