Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵
ویرایش
شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مخالفت وهابیت با طلب شفاعت از میت
(←شفاعت‌شوندگان: اصلاح سجاوندی) |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
==مخالفت وهابیت با طلب شفاعت از میت== | ==مخالفت وهابیت با طلب شفاعت از میت== | ||
[[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] و به پیروی از وی، برخی از [[وهابیت|وهابیون]]، طلب شفاعت از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و سایر شفیعان پس از وفات یا در غیاب آنان را [[بدعت|بدعت]] و کاری شرک‌آمیز تلقی کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن‌تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۵۹؛ عبدالوهاب، الرسائل الشخصیة، جامعة الإمام محمد بن سعود، ص۱۵۴؛ منجد، موقع الإسلام سؤال و جواب، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۹۳۸.</ref> ابن‌تیمیه گفته است که هیچ‌یک از [[صحابه]]، پس از [[رحلت پیامبر(ص)|وفات پیامبر(ص)]] از وی طلب شفاعت نکرده‌اند و هیچ‌کدام از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|فقهای چهارگانه]] به [[مستحب|استحباب]] یا [[واجب|وجوب]] آن [[فتوا]] نداده‌اند و لذا این کار، عملی بدون دلیل و مخالفت با مشی صحابه و فقیهان است.<ref>ابن‌تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۶۱-۱۶۲.</ref> عبدالعزیز بن باز (مفتی وهابی اهل عربستان) در پاسخ به استفتائی گفته است که شفاعت، مِلک خداوند است و پیامبر(ص) و سایر شفیعان پس از وفاتشان نمی‌توانند در این ملک تصرف کنند و لذا طلب شفاعت از کسی که وفات کرده و قادر بر انجام کاری نیست، شرک است و جایز نیست.<ref>منجد، موقع الإسلام سؤال و جواب، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۹۳۸.</ref> | [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] و به پیروی از وی، برخی از [[وهابیت|وهابیون]]، طلب شفاعت از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و سایر شفیعان پس از وفات یا در غیاب آنان را [[بدعت|بدعت]] و کاری شرک‌آمیز تلقی کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن‌تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۵۹؛ عبدالوهاب، الرسائل الشخصیة، جامعة الإمام محمد بن سعود، ص۱۵۴؛ منجد، موقع الإسلام سؤال و جواب، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۹۳۸.</ref> ابن‌تیمیه گفته است که هیچ‌یک از [[صحابه]]، پس از [[رحلت پیامبر(ص)|وفات پیامبر(ص)]] از وی طلب شفاعت نکرده‌اند و هیچ‌کدام از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|فقهای چهارگانه]] به [[مستحب|استحباب]] یا [[واجب|وجوب]] آن [[فتوا]] نداده‌اند و لذا این کار، عملی بدون دلیل و مخالفت با مشی صحابه و فقیهان است.<ref>ابن‌تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۶۱-۱۶۲.</ref> عبدالعزیز بن باز (مفتی وهابی اهل عربستان) در پاسخ به استفتائی گفته است که شفاعت، مِلک خداوند است و پیامبر(ص) و سایر شفیعان پس از وفاتشان نمی‌توانند در این ملک تصرف کنند و لذا طلب شفاعت از کسی که وفات کرده و قادر بر انجام کاری نیست، شرک است و جایز نیست.<ref>منجد، موقع الإسلام سؤال و جواب، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۹۳۸.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول | |||
|عنوان= | |||
|نقل‌قول= ''' إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاةِ؛ شفاعت ما به کسانی که نماز را سبک بشمارند، نمی‌رسد. | |||
|منبع= <small>شیخ صدوق، [[من لایحضره الفقیه]]، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۰۶.</small> | |||
|تراز= چپ | |||
|عرض= 250px | |||
|حاشیه= 1px | |||
|اندازه خط= | |||
|رنگ پس‌زمینه =#bacc9e | |||
|شکل‌بندی = | |||
|پس‌زمینه عنوان = | |||
|رنگ خط عنوان= | |||
|شکل‌بندی عنوان= | |||
|تراز نقل‌قول= وسط | |||
|شکل‌بندی نقل‌قول = | |||
|گیومه نقل‌قول = | |||
|تراز منبع = وسط | |||
|شکل‌بندی منبع = | |||
|title=امام صادق(ع):}} | |||
[[سیدعلی حسینی میلانی]]، کلام‌پژوه و مدرس حوزه علمیه قم، به روایتی از منابع اهل سنت استناد کرده و گفته است که صحابه در برخی موقعیت‌ها، از پیامبر(ص) پس از رحلت وی، طلب شفاعت می‌کرده‌اند.<ref>حسینی میلانی، الرد علی ابن‌تیمیة فی الشفاعة و الزیارة و الاستغاثة، ۱۴۳۵ق، ص۶۵-۶۶.</ref> برپایه این روایت، در دوره خلافت [[عمر بن خطاب]]، قحطی پیش آمد و [[بلال بن حارث]]، از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]]، به زیارت قبر وی رفت و به او متوسل شد که از خداوند طلب باران کند تا به‌واسطه آن، امت از قحطی نجات یابند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۵.</ref> | [[سیدعلی حسینی میلانی]]، کلام‌پژوه و مدرس حوزه علمیه قم، به روایتی از منابع اهل سنت استناد کرده و گفته است که صحابه در برخی موقعیت‌ها، از پیامبر(ص) پس از رحلت وی، طلب شفاعت می‌کرده‌اند.<ref>حسینی میلانی، الرد علی ابن‌تیمیة فی الشفاعة و الزیارة و الاستغاثة، ۱۴۳۵ق، ص۶۵-۶۶.</ref> برپایه این روایت، در دوره خلافت [[عمر بن خطاب]]، قحطی پیش آمد و [[بلال بن حارث]]، از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]]، به زیارت قبر وی رفت و به او متوسل شد که از خداوند طلب باران کند تا به‌واسطه آن، امت از قحطی نجات یابند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۵.</ref> | ||
به‌گفته [[جعفر سبحانی]] در کتاب [[آیین وهابیت (کتاب)|آیین وهابیت]]، درخواست شفاعت از شفاعت‌کنندگانی که از دنیا رفته‌اند، از اجساد نهفته در قبور نیست؛ بلکه از ارواح پاک و زنده‌ای است که با اجساد برزخی در جهان [[برزخ]] به‌سر می‌برند و به تصریح قرآن، حیّ و زنده‌اند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ص۲۸۳-۲۸۴.</ref> | به‌گفته [[جعفر سبحانی]] در کتاب [[آیین وهابیت (کتاب)|آیین وهابیت]]، درخواست شفاعت از شفاعت‌کنندگانی که از دنیا رفته‌اند، از اجساد نهفته در قبور نیست؛ بلکه از ارواح پاک و زنده‌ای است که با اجساد برزخی در جهان [[برزخ]] به‌سر می‌برند و به تصریح قرآن، حیّ و زنده‌اند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ص۲۸۳-۲۸۴.</ref> | ||
==انکار شفاعت== | ==انکار شفاعت== | ||
عده‌ای مشروعیت شفاعت را انکار کرده و برای انکار آن، ادله‌ای آورده‌اند که برخی از آن‌ها به شرح زیر است: | عده‌ای مشروعیت شفاعت را انکار کرده و برای انکار آن، ادله‌ای آورده‌اند که برخی از آن‌ها به شرح زیر است: | ||