خلافت بنی‌امیه: تفاوت میان نسخه‌ها

هشام بن عبدالملک بنا به توافق قبلی پس از یزید دوم به خلافت رسید.<ref>بلاذری، همان، ج ۸، ص۳۷۰؛ طبری، همان، ج ۷، ص۲۵؛ مسعودی، ج ۴، ص۴۱</ref> او ۲۰ سال خلافت کرد و سعی کرد پایه‌های خلافت بنی امیه را استوار کند. در اقتصاد و نظم دیوانی کوشش‌هایی کرد. حتی بعدها منصور عباسی از او ستایش کرد.<ref>بلاذری، همان، ج ۸، ص۱۱۵، ۳۷۸، ۳۷۹، ۳۹۱؛ طبریف همان، ج ۷، ص۲۰۳؛ برای آگاهی از اوضاع اقتصادی عراق در عهد او، نک: عودات، ص۲۱۸؛ ولهاوزن، ص۲۶۳</ref> مرحله نوی از فتوحات در ناحیه روم را آغاز کرد و نظامیان را از عرصه‌های سیاسی دور نگه داشت.<ref>طبری، همان، ذیل سالهای ۱۰۷ تا ۱۲۴ ق</ref> در خراسان بزرگ و شروان فتوحات گسترده‌ای داشت.<ref>همان، ج ۷، ص۵۴، ۱۱۳</ref>

هشام روش خلافت بنی امیه در عزل و نصب والیان را در پیش گرفت. هدف کلی از آن ایجاد توازن میان قبایل یمانی و قیسی بود. والیان عراق بیشتر از «مکتب حجاج» گزینش می‌شدند. هشام بن هبیره را از عراق عزل کرد و خالد بن عبدالله قسری از یمانی‌ها را به ولایت آنجا برگماشت.<ref>طبری، همان، ج ۷، ص۲۶</ref> خالد در ۱۵ سال حکوت بر عراق خوارج را سرکوب کرد.<ref>بلاذری، همان، ج۹، ص۷۵؛ طبری، همان، ج۷، ص۱۲۸</ref> خیزش مغیرة بن سعید عجلی از غلات شیعه در کوفه را در هم شکست.<ref>بلاذری، همان، ج ۹، ص۷۵؛ طبری، همان، ج۷، ص۱۲۸</ref> خالد به سبب گردآوری ثروت و به بهانه بی‌احترامی به خلیفه عزل شد و در ۱۲۰ق به حبس افتاد.<ref>طبری، همان، ج ۷، ص۱۴۲؛ درباره خالد، نک: ولهاوزین، ۲۶۳-۲۶۶</ref>

یوسف بن عمر ثقفی، عامل یمن جای خالد را در ولایت عراق گرفت. او به خاطر ترس از بروز فتنه پنهانی وارد عراق شد.<ref>طبری، همان، ج ۷، ص۱۴۷ در ۱۲۱-۱۲۲</ref> قیام زید بن علی را در کوفه با شدت هر چه تمامتر سرکوب کرد.<ref>بلاذری، جمل، ج۳، ص۴۲۷؛ ج۸، ص۴۲۲؛ طبری، تاریخ، ج۷، ص۱۶۰؛ مسعودی، ج۴، ص۴۲؛ ابوالفرج، مقاتل...، ص۱۲۷</ref>

هشام در ربیع الآخر ۱۲۵ق مرد.<ref>بلاذری، همان، ج۸، ص۳۶؛ طبری، همان، ج۷، ص۲۰۰</ref>