عجل فرجهم: تفاوت میان نسخه‌ها

معنای واژه فَرَج را دور شدن از اندوه و رفع گرفتاری دانسته‌اند.<ref>دهخدا ذیل واژه فرج.</ref> به‌گفته پژوهشگران، دعا برای فرج نیز گاهی به‌معنای عام فرج یعنی گشایش در کارِ اهل‌بیت(ع) و مؤمنان است{{یاد|طبق دیدگاه برخی صاحب‌نظران، فرج و گشایش در کار اهل بیت(ع) به معنای تبیین احکام دین و اجرای آن‌ها است و این به ضرورت تشکیل [[حکومت اسلامی]] اشاره دارد («[https://www.masjed.ir/fa/newsagency/31934/Qaem معنای وعجل فرجهم چیست؟]»، خبرگزاری مسجد).}} و گاهی در معنای خاص فرج یعنی [[ظهور امام زمان|ظهور امام مهدی]] به‌کار رفته است.<ref>الهی‌نژاد، «بررسی و تحلیل نقش دعا در تعجیل بخشی ظهور»، ص۱۰. یزدی‌نژاد، «چند نکته در معنای حدیث امر به دعای فرج» ص۲۶۳-۲۶۴.</ref> این ذکر در متن برخی دعاها به‌صورت «عَجِّلْ فَرَجَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»<ref>شیخ بهایی، مفتاح الفلاح، دارالکتب اسلامی، ص۸۷.</ref> یا «عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ»<ref>کفعمی، البلدالأمین، بی‌تا، ج۱، ص۲۴۴.</ref> آمده است؛ اما در متن‌هایی همچون [[دعای عهد]] عبارت «عجَل فرَجه» آمده است.<ref>نوری، مستدرک‌الوسائل، بیروت، ج۵، ص۷۴.</ref> همچنین در بعضی از احادیث شیعه بعد از این ذکر، عبارت «وَ أَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ» (دشمنانشان را هلاک ساز) و عبارات مشابه آن آمده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۸ش، ج۸۷، ص۸۲؛ شیخ طوسی، مصباح المجتهد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۶۵؛ کفعمی، بلدالأمین، بی‌تا، ج۱، ص۷۱.</ref>  

طبق [[فتوا|استفتائی]] که از برخی فقیهان شیعه شده، گفتن عبارت «عجل فرجهم» پس از صلوات [[تشهد]] تحت شرایطی [[مباح|جایز]] است. [[میرزا جواد تبریزی|آیت‌الله تبریزی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|سیستانی]] این ذکر را بعد از صلوات تشهد جایز دانسته‌اند. از نظر [[محمدتقی بهجت|آیت‌الله بهجت]] و [[محمد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی]]، اگر به نیّت [[دعا]] باشد، اشکال ندارد. از نظر [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی]] و [[حسین نوری همدانی|نوری همدانی]] اگر به قصد ورود (یعنی به نیست عملی که خداوند به آن دستور داده است) نباشد، اشکال ندارد؛ اما از نظر [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] نمازگزار نباید به‌طور مداوم این ذکر را به صلوات تشهد اضافه کند و احتیاط در آن است که این کار را نکند.<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص ۱۰۷، س ۲۶۳؛ نوری همدانی، هزار و یک مساله فقهی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۹؛ صافی گلپایگانی، جامع الاحکام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۷۳؛ سیستانی، «[https://www.sistani.org/persian/qa/0855/ پرسش و پاسخ: تشهد]»، سایت دفتر آیت‌الله سیستانی؛ واحد پاسخگویی به سوالت جامعة الزهرا(س)، «دانسته‌ها: فقه وزندگی»، ص۵۵.</ref>