confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۸۹
ویرایش
(←منابع) |
|||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==کفر نعمت و عذاب== | ==کفر نعمت و عذاب== | ||
[[تفسیر قرآن|مفسران]] به این نکته توجه دادهاند که در آیه ۷ سوره ابراهیم به صراحت میگوید نعمت را در صورت شکر افزایش میدهد اما در مورد [[کفران نعمت]] نمیگوید مجازات میکنم بلکه تنها میگوید عذاب من شدید است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۷۵.</ref>[[ملاصدرا]] علت این تفاوت در تعبیر و بکار نبردن «لاعذبنّکم» در برابر «لأزیدنّکم» را شیوه کریمانه خداوند و مراعات ادب در خطاب و استفاده از تعبیر نیکو و خوشایند دانسته است. <ref> | [[تفسیر قرآن|مفسران]] به این نکته توجه دادهاند که در آیه ۷ سوره ابراهیم به صراحت میگوید نعمت را در صورت شکر افزایش میدهد اما در مورد [[کفران نعمت]] نمیگوید مجازات میکنم بلکه تنها میگوید عذاب من شدید است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۷۵.</ref>[[ملاصدرا]] علت این تفاوت در تعبیر و بکار نبردن «لاعذبنّکم» در برابر «لأزیدنّکم» را شیوه کریمانه خداوند و مراعات ادب در خطاب و استفاده از تعبیر نیکو و خوشایند دانسته است. <ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۱۴۴.</ref> [[آلوسی]] نیز در تفسیر روح المعانی تصریح کردن به تحقق وعدههای خوب و با کنایه و غیر مستقیم سخن گفتن از تهدید و عذاب را عادت کریمان برشمرده و همین را سرّ تعبیر نکردن به «لأعذبنکم» به جای «إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ» برشمرده است. <ref>آلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۷، ص۱۸۱.</ref> | ||
مقصود از کفر را بهجهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانستهاند و نه کفر به معنی بیدینی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت میتواند با شکرنکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا استفاده نعمت در راه معصیت تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کمشدن نعمت دانستهاند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> سزای کفر نعمت پس از [[مرگ]] بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> | مقصود از کفر را بهجهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانستهاند و نه کفر به معنی بیدینی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت میتواند با شکرنکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا استفاده نعمت در راه معصیت تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کمشدن نعمت دانستهاند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> سزای کفر نعمت پس از [[مرگ]] بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> |