غلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

==منظور از غلمان==

[[مفسران]] در اینکه غلمان مخلوقاتی بهشتی‌اند یا انسان‌های زمینی‌ که در خلقتی نو در خدمت بهشتیان قرار می‌گیرند، اختلاف نظر دارند. برخی معتقدند آنها فرزندان [[کافر|کافران]] هستند که نه [[ثواب و عقاب|حسناتی]] برای پاداش دارند و نه [[گناه|گناهی]] برای کیفر شدن. از [[امام علی|امام علی(ع)]] درباره فرزندان [[شرک|مشرکان]] [که قبل از تکلیف می‌میرند]، [[حدیث|روایتی]] نقل شده است که آنها خادمان اهل بهشت هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۳۲۷.</ref> [[محمد حسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان|المیزان]] نوشته است که غلمان مانند [[حور العین]] از مخلوقات بهشتی‌اند که طبق آیات قرآن {{یاد|«وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ» و براى [خدمت‌] آنان پسرانى است كه بر گردشان همى‌گردند، انگارى آنها مرواريدى‌اند كه [در صدف‌] نهفته است.[[سوره طور]] آیه ۲۴}} از شدت زیبایی مانند مرواریدی در گنجینه‌ پنهان داشته شده‌اند.<ref>طباطبایی، ترجمه المیزان، ۱۳۷۰ش، ج‌۱۹، ص۲۱.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین (ع)]] در فرازی از روایتی بلند در باره آمادگی برای [[مرگ]] و حوادث پس از آن فرموده است: پس اگر سرانجامت [در دنیا] به سعادت و خوشبختی پایان پذیرد در [[قیامت]] به‌سوی سرور و شادمانی درآیی، در حالی‌که تو شهریاری هستی که فرمانش برند و آسوده‌خاطری هستی که ترس و دلهره ندارد؛ پیوسته در [[بهشت]] نوجوانانی همچون مروارید بر گِرد شما می‌گردند. با جامی از شراب زلال و پاک، شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان. <ref>شیخ طوسی، الأمالي، ۱۴۱۴ق، ص۶۵۲.</ref> {{یاد|فَإِنْ خُتِمَ لَكَ بِالسَّعَادَةِ صِرْتَ إِلَى الْحُبُورِ، وَ أَنْتَ مَلِكٌ مُطَاعٌ، وَ آمِنٌ لَا يُرَاعُ، يَطُوفُ عَلَيْكُمْ '''وِلْدَانٌ كَأَنَّهُمْ الْجُمَانُ‌''' بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ‌.}}

==غلمان در ادبیات فارسی==