عزائم: تفاوت میان نسخه‌ها

عزائم یا عزائم السجود به چهار [[سوره]] سجده، فصلت، نجم و علق گفته می‌شود که دارای آیه سجده واجب هستند.<ref>طریحی، مجمع‌البحرین، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۱۱۴ (ذیل واژه عزم).</ref> در برخی از منابع به جای سوره فصلت، از [[سوره سجده لقمان| سوه لقمان]] یاد شده است.<ref>طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۰۰.</ref>{{یاد| احتمال دارد این تعبیر که در کلام بیشتر از فقهای قدیم بکار رفته است  منظور  سوره سجده است که پس از سوره لقمان واقع شده است.در ترتیب قرآن سوره لقمان ۳۱ و سوره سجده سی و دومین سوره است. الشيخ الطوسي، الخلاف، الناشر : مؤسسة النشر الإسلامي، پاورقی ج۱، ص۱۰۰}} عزائم، جمع عزیمه و در لغت به معنای اراده جدی بر انجام کاری است.<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۱۱۲(ذیل واژه عزم)؛ طریحی، مجمع‌البحرین، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۱۱۴ (ذیل واژه عزم).</ref> همچنین به معنای [[فریضه|فرایضی]] که خدا واجب کرده است؛<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۱۱۲(ذیل واژه عزم)؛ طریحی، مجمع‌البحرین، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۱۱۴ (ذیل واژه عزم).</ref> از این رو سوره‌های مذکور که در آنها آیات سجده‌های واجب آمده، عزائم نامیده شده‌اند.<ref>طریحی، مجمع‌البحرین، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۱۱۴ (ذیل واژه عزم).</ref>

از نظر فقیهان [[شیعه]]، [[آیه]] ۱۵ [[سوره سجده]]، ۳۷ [[سوره فصلت]]، ۶۲ [[سوره نجم]] و ۱۹ [[سوره علق]] سجده [[واجب]] دارند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷.</ref> همچنین به گفته [[صاحب جواهر]]، ۱۱ آیه قرآن در ۱۰ سوره، سجده [[مستحب]] دارند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۲۱۷. </ref> این آیات عبارتند از آیه ۲۰۶ [[سوره اعراف]]، آیه ۱۵ [[سوره رعد|رعد]]، آیه ۴۹-۵۰ [[سوره نحل|نحل]]، آیه ۱۰۹ [[سوره اسراء|اسراء]]، آیه ۵۸ [[سوره مریم|مریم]]، آیه ۱۸ و ۷۷ [[سوره حج|حج]]، آیه ۶۰ [[سوره فرقان|فرقان]]، آیه ۲۶ [[سوره نمل|نمل]]، آیه ۲۴ [[سوره ص|ص]]، و آیه ۲۱ [[سوره انشقاق|انشقاق]].<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸.</ref> بر اساس آنچه به [[شیخ صدوق]] منسوب شده است، وجود کلمه «سجده» در آیه، موجب می‌شود آن آیه سجده [[مستحب]] داشته باشد.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۲۱۷. </ref>  

فقهای شیعه با استناد به روایاتی از [[امام صادق(ع)]] معتقدند سجده فقط در چهار سوره مذکور [[واجب]] است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۹۱، ح۲۶و۲۷.</ref> فقیهان [[شافعی]]، حنبلی و حنفی [[اهل سنت]] بدون تفکیک میان سجده مستحب و واجب قرآن، تعداد آیات سجده‌دار را ۱۴ مورد و فقهای مالکی آن را یازده آیه می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۲۵.</ref>