آیه ۷ سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۷ سوره ابراهیم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۵

۱۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۶ نوامبر ۲۰۲۳

جز

←‏کفر نعمت و عذاب

دیداریویکی‌متن

Mkhaghanif

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۳۰۵

ویرایش

@@ خط ۵۳: / خط ۵۳: @@
 [[تفسیر قرآن|مفسران]] به این نکته توجه داده‌اند که در آیه ۷ سوره ابراهیم به صراحت می‌‏گوید نعمت را در صورت شکر افزایش می‌دهد اما در مورد [[کفران نعمت]] نمی‌گوید مجازات می‏‌کنم بلکه تنها می‏‌گوید عذاب من شدید است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۷۵.</ref>[[ملاصدرا]] علت این تفاوت در تعبیر و بکار نبردن «لاعذبنّكم» در برابر «لأزيدنّكم» را شیوه کریمانه خداوند و مراعات ادب در خطاب و استفاده از تعبیر نیکو و خوشایند دانسته است. <ref>صدرالدین شیرازی، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۱۴۴.</ref> [[آلوسی]] نیز در تفسیر روح المعانی تصریح کردن به تحقق وعده‌های خوب و با کنایه و غیر مستقیم سخن گفتن از تهدید و عذاب را عادت کریمان برشمرده و همین را سرّ تعبیر نکردن به «لأعذبنكم» به جای  «إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ» برشمرده است. <ref>آلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۷، ص۱۸۱.</ref>
-مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر معمولی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکر نکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا در راه معصیت استفاده کردن تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> پس از [[مرگ]] سزای کفر نعمت بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref>
+مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر به معنی بی‌دینی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکرنکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا استفاده نعمت در راه معصیت تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم‌شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> سزای کفر نعمت پس از [[مرگ]] بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref>
 شاعری از بین رفتن نعمت به‌جهت شکرنکردن را به‌صورت شعر چنین سروده است:{{شعر۲|به داغ دوری اگر مبتلا شدیم، سزاست|چو روز وصل نگفتیم شکر نعمت خویش<ref>امیر شاهی، «[https://ganjoor.net/shahi/divan/ghazal/sh109 دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ ۱۰۹]»، سایت گنجور.</ref>}}