آیه ۷ سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۷ سوره ابراهیم''' | '''آیه ۷ سوره ابراهیم''' صریحترین آیه قرآن در بیان تأثیر [[شکر|شُکر نعمت]] که آن را موجِب تداوم نعمت‌ها دانسته و در صورتِ [[کفران نعمت|کفرِ نعمت]]، عذاب خداوند را شدید می‌خواند. | ||
بنابر گفتاری از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، شکر نعمت دوری جستن از [[حرام]] و گفتن «[[تحمید|الحمدللّه رب العالمین]]» است. شکر را دارای مراحلی دانسته‌اند؛ مرحله نخست اندیشیدن به بخشنده نعمت و [[ایمان]] و آگاهی نسبت به او. مرحله دوم شکر زبانی و مرحله سوم شکر عملی است که با استفاده از نعمت خداوند در مسیر طاعت الهی تحقق می‌یابد. | بنابر گفتاری از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، شکر نعمت دوری جستن از [[حرام]] و گفتن «[[تحمید|الحمدللّه رب العالمین]]» است. شکر را دارای مراحلی دانسته‌اند؛ مرحله نخست اندیشیدن به بخشنده نعمت و [[ایمان]] و آگاهی نسبت به او. مرحله دوم شکر زبانی و مرحله سوم شکر عملی است که با استفاده از نعمت خداوند در مسیر طاعت الهی تحقق می‌یابد. | ||
آیه ۷ سوره ابراهیم تصریح دارد که نعمت در صورت شکر افزایش می‌یابد اما سزای کفران نعمت را مجازات نمی‌خواند بلکه | آیه ۷ سوره ابراهیم تصریح دارد که نعمت در صورت شکر افزایش می‌یابد اما سزای کفران نعمت را مجازات نمی‌خواند بلکه میگوید عذاب من شدید است. | ||
[[کفران نعمت]] با شکر نکردن و در راه [[گناه|معصیت]] استفاده کردن نعمت‌ها تحقق می‌یابد. سِزای کفر نعمت را گرفتن نعمت یا کم شدن آن دانسته‌اند. سزای کفرِ نعمت، پس از مرگ نیز خواهد بود. | [[کفران نعمت]] با شکر نکردن و در راه [[گناه|معصیت]] استفاده کردن نعمت‌ها تحقق می‌یابد. سِزای کفر نعمت را گرفتن نعمت یا کم شدن آن دانسته‌اند. سزای کفرِ نعمت، پس از مرگ نیز خواهد بود. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==کفر نعمت و عذاب== | ==کفر نعمت و عذاب== | ||
[[تفسیر قرآن|مفسران]] به این نکته توجه داده‌اند که در آیه ۷ سوره ابراهیم به صراحت | [[تفسیر قرآن|مفسران]] به این نکته توجه داده‌اند که در آیه ۷ سوره ابراهیم به صراحت میگوید نعمت را در صورت شکر افزایش می‌دهد اما در مورد [[کفران نعمت]] نمی‌گوید مجازات میکنم بلکه تنها میگوید عذاب من شدید است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۷۵.</ref>[[ملاصدرا]] علت این تفاوت در تعبیر و بکار نبردن «لاعذبنّكم» در برابر «لأزيدنّكم» را شیوه کریمانه خداوند و مراعات ادب در خطاب و استفاده از تعبیر نیکو و خوشایند دانسته است. <ref>صدرالدین شیرازی، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۱۴۴.</ref> [[آلوسی]] نیز در تفسیر روح المعانی تصریح کردن به تحقق وعده‌های خوب و با کنایه و غیر مستقیم سخن گفتن از تهدید و عذاب را عادت کریمان برشمرده و همین را سرّ تعبیر نکردن به «لأعذبنكم» به جای «إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ» برشمرده است. <ref>آلوسی، تفسیر روح المعانی، ج۷، ص۱۸۱.</ref> | ||
مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر معمولی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکر نکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا در راه معصیت استفاده کردن تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> پس از [[مرگ]] سزای کفر نعمت بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> | مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر معمولی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکر نکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا در راه معصیت استفاده کردن تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> پس از [[مرگ]] سزای کفر نعمت بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> | ||
شاعری از بین رفتن نعمت به‌جهت شکرنکردن را به‌صورت شعر چنین سروده است:{{شعر۲|به داغ دوری اگر مبتلا شدیم، سزاست|چو روز وصل نگفتیم شکر نعمت خویش<ref>امیر شاهی، «[https://ganjoor.net/shahi/divan/ghazal/sh109 دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ ۱۰۹]»، سایت گنجور</ref>}} | شاعری از بین رفتن نعمت به‌جهت شکرنکردن را به‌صورت شعر چنین سروده است:{{شعر۲|به داغ دوری اگر مبتلا شدیم، سزاست|چو روز وصل نگفتیم شکر نعمت خویش<ref>امیر شاهی، «[https://ganjoor.net/shahi/divan/ghazal/sh109 دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ ۱۰۹]»، سایت گنجور.</ref>}} | ||
[[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]] ضمن تعریف سنّت الهی به قانون، این آیه را در بردارنده دو سنت از سنت‌های الهی برشمرده است. وی بر این باور است که اگر شکر نعمت شد نتیجه‌اش «لَاَزیدَنَّکُم» است و اگر کفران نعمت شد و از نعمت استفاده نشد یا بد استفاده شد و از آن سوء استفاده شد «اِنَّ عَذابی لَشَدِید»؛ بر آن مترتّب خواهد.<ref>«بیانات در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضائیه»، https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=50545 دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای | [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]] ضمن تعریف سنّت الهی به قانون، این آیه را در بردارنده دو سنت از سنت‌های الهی برشمرده است. وی بر این باور است که اگر شکر نعمت شد نتیجه‌اش «لَاَزیدَنَّکُم» است و اگر کفران نعمت شد و از نعمت استفاده نشد یا بد استفاده شد و از آن سوء استفاده شد «اِنَّ عَذابی لَشَدِید»؛ بر آن مترتّب خواهد.<ref>«بیانات در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضائیه»، https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=50545 دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای | ||
</ref> | </ref> | ||