آیه ۷ سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

بنابر گفتاری از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، شکر نعمت دوری جستن از [[حرام]] و گفتن «[[تحمید|الحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ]]» است. شکر را دارای مراحلی دانسته‌اند؛ مرحله نخست اندیشیدن به بخشنده نعمت و [[ایمان]] و آگاهی نسبت به او. مرحله دوم شکر زبانی و مرحله سوم شکر عملی است که با استفاده از نعمت خداوند در مسیر طاعت الهی تحقق می‌یابد.

آیه ۷ سوره ابراهیم تصریح دارد که نعمت در صورت شکر افزایش می‌یابد اما سزای کفران نعمت را مجازات نمی‌خواند بلکه می‏گوید عذاب من شدید است.

==معرفی و متن آیه==

آیه ۷ سوره ابراهیم را مهم‏ترین و صریح‏ترین آیه قرآن در مورد [[شکر|شکر نعمت]] و یا کفران آن دانسته‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۲۶۳.</ref>

[[سنائی غزنوی|سنایی]] شاعر مشهور فارسی زبان پیرامون فزونی نعمت بوسیله شکر چنین سروده است:{{شعر۲|نعمت از ما دان و شکر از فضل ما کن تا دهیم| مر ترا زین شکر نعمت نعمتی دیگر جزا<ref>سنایی، «[https://ganjoor.net/sanaee/divans/ghaside-sanaee/sh2 دیوان اشعار، قصاید، قصیدهٔ شمارهٔ ۲]»، سایت گنجور</ref>}}

==کفر نعمت و عذاب==

مقصود از کفر را به‌جهت قرار گرفتن تعبیر (لَئِنْ کَفَرْتُمْ) در مقابل کلمه (لَئِنْ شَکَرْتُمْ)، کفران نعمت دانسته‌اند و نه کفر معمولی.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۳۲۲.</ref> کفران نعمت می‌تواند با شکر نکردن<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۶۸.</ref> درست استفاده نکردن و یا در راه معصیت استفاده کردن تحقق یابد.<ref>قرشی، تفسیر أحسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۲۸۰.</ref> سزای کفر نعمت را در گرفتن یا کم شدن نعمت دانسته‌اند.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref> پس از [[مرگ]] سزای کفر نعمت بیشتر خواهد بود.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۶.</ref>