الباب الحادی عشر (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَلْبابُ الْحادی عَشَر'''، باب یازدهمِ [[منهاج الصلاح فی اختصار المصباح|کتاب منهاج الصلاح فی اختصار المصباح]] نگاشته [[علامه حلی]]. نویسنده این باب را به‌جهت اثبات اصول عقاید شیعه به کتاب منهاج الصلاح اضافه کرده است. این باب بصورت کتاب جداگانه چاپ و برای آموزش در [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه شیعه]] بکار گرفته می‌شود. این اثر در هفت فصل با عناوین: اثبات واجب الوجود و صفات ثبوتیه و سلبیه او، عدل، نبوت، امامت و معاد نوشته شده است. در فصل هفتم این اثر که در باب [[معاد]] است، مباحثی درباره [[توبه]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]] نیز بیان شده است.  

#[[برهان‌های اثبات خدا|اثبات واجب الوجود]].

#[[صفات جمال و جلال الهی|صفات ثبوتیه]] او که عبارت است از قدرت و اختیار، علم، حیات، اراده، ادراک، قدیم و ازلی وباقی وابدی بودن او، تکلم، صدق؛

#[[صفات جمال و جلال الهی|صفات سلبیه]] او که عبارت است از مرکب نبودن، جسم و عَرَض و جوهر نبودن، لذت و درد نداشتن، متحد به چیزی نشدن، محل حوادث نبودن، رؤیت بصری نداشتن، شریک نداشتن، از معانی و احوال به دور بودن؛

#[[عدل الهی|عدل]] که در باب [[جبر و اختیار|مختار بودن انسان]]، و غیر ممکن بودن رخ‌داد قبیح از خداوند، هدفدار بودن افعال او، وجوب [[قاعده لطف|لطف]] بر او و جبران کردن آلام و رنجها

#[[نبوت]] که به اثبات نبوّتِ [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]]، وجوب [[عصمت]] او، برتری او بر سایر مردم و دور بودن پدران و مادران او از ناپاکی و رزائل اخلاقی می‌پردازد؛

#[[امامت]] (ریاست عامه در امور دنیا و دین برای یک شخص به عنوان نیابت از پیغمبر)، علامه امامت را عقلا واجب و معتقد است امام فردی معصوم، برگزیده شده توسط خدا و پیامبر(ص) و برترین مردم روزگار است. در ادامه علامه از طرق [[عقل|عقلی]] و [[حدیث|نقلی]] به اثبات امامت [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی طالب(ع)]] پس از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیغمبر(ص)]] می‌پردازد؛

#[[معاد]] که در این فصل به اثبات عقلی معاد و شرح آیات مرتبط با آن و مسئله [[ثواب و عقاب]] می‌پردازد؛ در این فصل مسئله [[توبه]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]] بیان شده است.