عالم لاهوت: تفاوت میان نسخه‌ها

باور به لاهوت به‌عنوان سرچشمه‌ و مبدأیی برای [[عالم ناسوت|ناسوت]] بخشی از اعتقادات اسلامی است<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۳۷۲ش، ص۱۹۴.</ref> و حتی گفته شده است که جایگاه اولیه [[قرآن]] در لاهوت بوده<ref>امین، مخزن العرفان، بی‌تا، ج۱۱، ص۳۱۰.</ref> و در بردارنده اسرار آن است<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ش، ج۶، ص۳۰.</ref> که گاه برخی از آیات قرآنی نیز در کلام مفسران به عالم لاهوت اشاره دارد.<ref>سلطان علیشاه، ترجمه تفسیر بیان السعادة، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۱۴ و ج۱۳، ص۲۹۲.</ref> برخی معتقدند که [[پیامبر]] الهی در هنگام نزول وحی از جایگاهی لاهوتی برخوردار بوده<ref>سلطان علیشاه، ترجمه تفسیر بیان السعادة، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۴۳۹.</ref> و اساسا نفس الهی در گفتار [[اهل البیت علیهم السلام|اهل‌بیت(ع)]] ریشه‌ای لاهوتی دارد<ref>حسینی تهرانی، معاد شناسی، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۶۰–۱۶۳، ج۱۰، ص۳۸۸؛ سجادی، فرهنگ اصطلاحات فلسفی ملاصدرا، ۱۳۷۹ش، ص۴۰۹؛ سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۲۲</ref> و لذا در برخی از احادیث برای [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان(ع)]] منزلتی از عالم لاهوت ذکر شده است؛<ref>حسینی تهرانی، امام شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۸۵؛ حسینی تهرانی، معاد شناسی، ۱۴۲۳ق، ج۵، ص۱۴۳، ج۷، ص۳۱۲.</ref> چنان‌که برخی مصداق بارز [[ولی خدا]] در [[قرآن]] را کسی می‌داند که بتواند با گذر از لباس بشری، به قدس لاهوت برسد.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۷۲-۷۳.</ref>{{یاد| به اعتقاد [[سید محمدحسین حسینی تهرانی]]  براساس آیه  لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أحَد، تمام کثرات جهان هستی مظاهر و جلوه‌های ذات الهی هستند که  به میزان ظرفیتشان قدرت و حیات و علم  حقیقی که اختصاص به ذات اقدس حق دارد؛ درآنها ظهور کرده است.يعنی استقلال‌ در وجود و حیات و علم و قدرت و سایر اسماء و صفات منحصر به‌ ذات‌ اقدس‌ حقّ است‌، و در غير ذات‌ حقّ، تَبَعی و عَرَضی است‌؛ در نتیجه در أرواح‌ مجرّده‌، و نفوس‌ قدسيّۀ فرشتگان‌ بلندمرتبه، و نفوس‌ ناطقۀ مطهرّۀ انبياء و أئمّۀ عليهم‌ السّلام‌، و در حضرت‌ مهدی قائم‌ آل‌ محمّد که‌ سِعۀ وجودی آنها بيشتر است‌،  صفات کمال الهی بيشتر ظهور و بروز نموده‌ و اینان هم‌چون  آئينه‌هایی بطور کامل حكايت‌ از ذات‌ و صفات‌ اقدس‌ حضرت‌ حقّ می کنند. }}<ref>طهرانی، محمدحسین، امام شناسی، ج۵، ص۱۴۳.