confirmed، protected، templateeditor
۱٬۹۴۲
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۱۹ش/ ۱۹۴۰م در مَلْهو، از توابع ایالت پنجاب در پاکستان به دنیا آمد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> تحصیلات دینی را در شهر مولْتان، در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه، زیر نظر استادان خود سید گلاب شاه و محمد حسین شروع کرد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> نقوی از ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰م در همین مدرسه به تدریس علوم اهل بیت(ع) مشغول بود.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۱۹ش/ ۱۹۴۰م در مَلْهو، از توابع ایالت پنجاب در پاکستان به دنیا آمد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> تحصیلات دینی را در شهر مولْتان، در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه، زیر نظر استادان خود سید گلاب شاه و محمد حسین شروع کرد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> نقوی از ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰م در همین مدرسه به تدریس علوم اهل بیت(ع) مشغول بود.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | ||
===تحصیل در نجف=== | ===تحصیل در نجف=== | ||
وی در سال ۱۳۴۹ش/ ۱۹۷۰م برای ادامه تحصیلات، به [[نجف]] رفت و تا ۱۹۷۵م به تحصیل علم پرداخت. استادان او عبارتند از: [[ | وی در سال ۱۳۴۹ش/ ۱۹۷۰م برای ادامه تحصیلات، به [[نجف]] رفت و تا ۱۹۷۵م به تحصیل علم پرداخت. استادان او عبارتند از: [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]]، [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[سید محمدباقر صدر]]، [[میرزا جواد تبریزی|جواد تبریزی]] و [[محمدعلی مدرس افغانی|مدرس افغانی]].<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | ||
[[معاودین|با اخراج علما از عراق]]، توسط [[حزب بعث عراق|حزب بعث]] در دهه پنجاه شمسی،<ref>جعفریان، «تشیع در عراق و مناسبات با ایران»، ص۲۰۳.</ref> نقوی نیز در سال ۱۳۵۳ش/ ۱۹۷۵م به [[قم]] رفت و در درس خارج [[سید محمدرضا گلپایگانی]] شرکت کرد و پس از اتمام تحصیلاتش مشغول به تدریس در [[حوزه علمیه قم]] شد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | |||
==بازگشت به پاکستان و آغاز فعالیتها== | ==بازگشت به پاکستان و آغاز فعالیتها== | ||
سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۵۷ش/ ۱۹۷۸م به راوِلپِندی در [[پاکستان]] بازگشت و در مدرسه آیتالله حکیم به تدریس پرداخت.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> به نوشته سید حسین عارف نقوی در کتاب [[تذکرہ علماء امامیه پاکستان (کتاب)|تذکرہ علماء امامیه پاکستان]]، او مؤسسۀ هیأت علمای امامیه را بنیان نهاد و همین هیأت، در سال ۱۳۵۸ش/ ۱۹۸۰م در [[اسلامآباد]] گردهمایی شیعه را تشکیل داد و بدین وسیله بینش و احساس سیاسی [[شیعه|شیعیان]] را بالا برد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> نقوی پس از شهادت [[سید عارف حسین حسینی]] در سال ۱۳۶۷ش/ ۱۹۸۸م، رئیس [[نهضت جعفری پاکستان]] و رهبر شیعیان پاکستان شد<ref>عارفی، «جعفریه نهضت»، ص۴۴۳.</ref> و در این دوران با [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] روابط حسنهای برقرار شد.<ref>نگاه کنید به: «شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)».</ref> | سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۵۷ش/ ۱۹۷۸م به راوِلپِندی در [[پاکستان]] بازگشت و در مدرسه آیتالله حکیم به تدریس پرداخت.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> به نوشته سید حسین عارف نقوی در کتاب [[تذکرہ علماء امامیه پاکستان (کتاب)|تذکرہ علماء امامیه پاکستان]]، او مؤسسۀ هیأت علمای امامیه را بنیان نهاد و همین هیأت، در سال ۱۳۵۸ش/ ۱۹۸۰م در [[اسلامآباد]] گردهمایی شیعه را تشکیل داد و بدین وسیله بینش و احساس سیاسی [[شیعه|شیعیان]] را بالا برد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> نقوی پس از شهادت [[سید عارف حسین حسینی]] در سال ۱۳۶۷ش/ ۱۹۸۸م، رئیس [[نهضت جعفری پاکستان]] و رهبر شیعیان پاکستان شد<ref>عارفی، «جعفریه نهضت»، ص۴۴۳.</ref> و در این دوران با [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] روابط حسنهای برقرار شد.<ref>نگاه کنید به: «شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)».</ref> |