احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←زندگی‌نامه و حیات علمی
جز (←وفات) |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''جمال‌الدین احمد بن شمس‌الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی'''(۷۵۷-۸۴۱ق)، از [[فقیهان]] و [[حدیث|محدّثان]] [[امامیه|امامی]] که شهرت او بیشتر در [[اخلاق]]، [[دعا]] و عرفان است. از او کتاب‌‌ها و آثار خطی به یادگار مانده است. اثر مشهور او در این زمینه، کتاب [[عدة الداعی و نجاح الساعی]] است که به دعا و آداب و مسائل مربوط به آن می‌پردازد. این کتاب، با عنوان «آیین بندگی و نیایش» و «آداب راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز» به فارسی ترجمه شده است. با اینکه زادگاه او معلوم نیست، اما به گفته‌ی بعضی‌ها مدتی در حله در مدرسه زینبیه مشغول تدریس بوده و مدتی هم در کربلا زندگی کرده است. او در علوم فقه و حدیث مسلط بوده و از علی بن محمد بن مکی اجازه حدیث داشته. وی نزد اساتیدی همچون؛ علی بن خازن حائری، مقداد بن عبد‌الله حلی ودیگر اساتید بوده و شاگردانی را تربیت کرده است. عده‌ای مقام ایشان را از لحاظ معنوی و عرفانی، بسیار بالا دانسته‌اند به طوریکه او را تمکن در توحید می‌دانند. اوج شهرت ایشان نزد حاکم بغداد، با پیروزی در مناظره با علمای اهل تسنن بوده که به ترویج مذهب شیعه انجامید. سرانجام وی در سال ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | '''جمال‌الدین احمد بن شمس‌الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی'''(۷۵۷-۸۴۱ق)، از [[فقیهان]] و [[حدیث|محدّثان]] [[امامیه|امامی]] که شهرت او بیشتر در [[اخلاق]]، [[دعا]] و عرفان است. از او کتاب‌‌ها و آثار خطی به یادگار مانده است. اثر مشهور او در این زمینه، کتاب [[عدة الداعی و نجاح الساعی]] است که به دعا و آداب و مسائل مربوط به آن می‌پردازد. این کتاب، با عنوان «آیین بندگی و نیایش» و «آداب راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز» به فارسی ترجمه شده است. با اینکه زادگاه او معلوم نیست، اما به گفته‌ی بعضی‌ها مدتی در حله در مدرسه زینبیه مشغول تدریس بوده و مدتی هم در کربلا زندگی کرده است. او در علوم فقه و حدیث مسلط بوده و از علی بن محمد بن مکی اجازه حدیث داشته. وی نزد اساتیدی همچون؛ علی بن خازن حائری، مقداد بن عبد‌الله حلی ودیگر اساتید بوده و شاگردانی را تربیت کرده است. عده‌ای مقام ایشان را از لحاظ معنوی و عرفانی، بسیار بالا دانسته‌اند به طوریکه او را تمکن در توحید می‌دانند. اوج شهرت ایشان نزد حاکم بغداد، با پیروزی در مناظره با علمای اهل تسنن بوده که به ترویج مذهب شیعه انجامید. سرانجام وی در سال ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | ||
==زندگی‌نامه و حیات علمی== | ==زندگی‌نامه و حیات علمی== | ||
زادگاه ابن فهد به درستی معلوم نیست، اما به گفته بعضی ها، زمانی در [[حلّه]] اقامت داشته و در [[مدرسه زینیه]] به تدریس مشغول بوده است. و مدتی از عمر خود را در کربلا سپری کرده است.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۱-۷۲.</ref> | زادگاه ابن فهد به درستی معلوم نیست، اما به گفته بعضی ها، زمانی در [[حلّه]] اقامت داشته و در [[مدرسه زینیه]] به تدریس مشغول بوده است. <ref>خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۱-۷۲.</ref> و مدتی از عمر خود را در کربلا سپری کرده است.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۱-۷۲.</ref> | ||
===وفات=== | ===وفات=== | ||
ابن فهد در ۸۴ سالگی درگذشت<ref>بحرالعلوم، رجال السید بحر العلوم، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۱۱.</ref> و به‌گفته [[محمد باقر خوانساری|خوانساری]] مدفنش در [[کربلا]] کنارِ [[خیمه‌گاه]] واقع شده است.<ref> خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۴.</ref> | ابن فهد در ۸۴ سالگی درگذشت<ref>بحرالعلوم، رجال السید بحر العلوم، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۱۱.</ref> و به‌گفته [[محمد باقر خوانساری|خوانساری]] مدفنش در [[کربلا]] کنارِ [[خیمه‌گاه]] واقع شده است.<ref> خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۴.</ref> | ||