تمسخر: تفاوت میان نسخه‌ها

تمسخر از رذائل اخلاقی به‌معنای بیان کردن گفتار یا کردار یا وصف یا خلقت کسی، به صورت خنده‌آور است.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۱۹۶.</ref> خداوند در [[آیه ۱۱ سوره حجرات]]، انسان‌ها را از تمسخر یکدیگر نهی کرده است.<ref>سوره حجرات، آیه ۱۱.</ref> آیات متعددی در قرآن به تمسخر با واژگانی همچون: «همز»؛<ref>سوره همزه، آیه۱.</ref> «لمز»<ref>سوره توبه، آیه ۵۸؛ سوره توبه، آیه۷۹.</ref>؛ «غمز»؛<ref> سوره مطفّفین، آیه ۳۰.</ref> «تنابُز»؛<ref>سوره حجرات، آیه۱۱.</ref> «ضِحْک»،<ref>سوره مؤمنون، آیه ۱۱۰.</ref> با اهداف کوچک ‌شمردن، تحقیرکردن، توجه‌دادن به عیوب دیگران، بکار رفته است. در قرآن کریم مواردی نیز به عنوان استهزاء آیات الهی و عواقب تلخ آن اشاره شده است مانند آیه ۱۰ سوره روم ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ «آنگاه فرجام كسانى كه بدى كردند [بسى‌] بدتر بود، [چرا] كه آيات خدا را تكذيب كردند و آنها را به ريشخند مى‌گرفتند». در برخی از روایات کسی که با این که [[استغفار]] می‌کند و از [[خدا|خداوند]] آمرزش می‌طلبد؛ در عین حال بر  ارتکاب [[گناه|گناهان]] اصرار می‌ورزد  به عنوان استهزا کننده خدا و آیات و پیامبرانش معرفی شده است.«وأن لاتصر على الذنوب مع الاستغفار فتكون كالمستهزئ بالله وآياته ورسله» <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۵۵.