آیه ۱۵ سوره قصص: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (+ رده:مقالههای جدید (هاتکت)) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
'''آیه ۱۵ سوره قصص''' به [[کشتن قبطی|کشته‌شدن مرد قِبطی توسط موسی(ع)]] پرداخته است.<ref>طیب، اطيب البيان، ۱۳۷۸ش، ج۱۰، ص۲۱۴.</ref> | '''آیه ۱۵ سوره قصص''' به [[کشتن قبطی|کشته‌شدن مرد قِبطی توسط موسی(ع)]] پرداخته است.<ref>طیب، اطيب البيان، ۱۳۷۸ش، ج۱۰، ص۲۱۴.</ref> | ||
[[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] را از نظر بدنی مردی قدرتمند گفته‌اند.<ref>فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۷، ص۲۷۵.</ref> او روزی وارد شهر گردید و [[قرآن]] این ورود را با توصیف «عَلى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِها؛ هنگامی که اهل شهر در غفلت بودند» یاد کرده است.<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> مقصود از این تعبیر را اوقات خاصی از روز یا شب<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۱.</ref> یا یک مناسبت خاص<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۷۶.</ref> دانسته‌اند که مردم شهر كسب و كار خود را تعطيل كرده بودند.[[پرونده:Moses v ghebti.jpg|بندانگشتی|190px|کشتن قبطی توسط موسی(ع)]]براساس آیه ۱۵ سوره قصص، موسی(ع) با صحنه درگیری دو نفر مواجه شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۵۳ش، ج۱۶، ص۵۴.</ref> قرآن یکی را با تعبیر «من شِيعَتِهِ؛ از پیروان او»<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> یاد کرده که او را از [[بنی‌اسرائیل]] دانسته‌اند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۷۷.</ref> موسى از همان زمان ارتباط‌هايى با بنى اسرائيل برقرار كرده بود و تعبیر پیرو موسی اشاره به همین دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۲.</ref> | [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] را از نظر بدنی مردی قدرتمند گفته‌اند.<ref>فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۷، ص۲۷۵.</ref> او روزی وارد شهر گردید و [[قرآن]] این ورود را با توصیف «عَلى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِها؛ هنگامی که اهل شهر در غفلت بودند» یاد کرده است.<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> مقصود از این تعبیر را اوقات خاصی از روز یا شب<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۱.</ref> یا یک مناسبت خاص<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۷۶.</ref> دانسته‌اند که مردم شهر كسب و كار خود را تعطيل كرده بودند.[[پرونده:Moses v ghebti.jpg|بندانگشتی|190px|کشتن قبطی توسط موسی(ع)]]براساس آیه ۱۵ سوره قصص، موسی(ع) با صحنه درگیری دو نفر مواجه شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۵۳ش، ج۱۶، ص۵۴.</ref> قرآن یکی را با تعبیر «من شِيعَتِهِ؛ از پیروان او»<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> یاد کرده که او را از [[بنی‌اسرائیل]] دانسته‌اند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۷۷.</ref> موسى از همان زمان ارتباط‌هايى با بنى اسرائيل برقرار كرده بود و تعبیر پیرو موسی اشاره به همین دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۲.</ref> فرد دیگر با تعبیر «من عَدُوِّهِ؛ از دشمنانش»<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> یاد شده که آن را از قبطیان (ساکنان مصر، پیرو فرعون و دشمن بنی‌اسرائیل<ref>عمادزاده، قصص الانبیاء، ۱۳۸۰ش، ص ۵۱۵-۵۲۱.</ref>) دانسته‌اند.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۷۷.</ref> | ||
شخصی که پیرو موسی بود از وی تقاضای کمک کرد. موسی مشتی بر قبطی زد و قبطی کشته شد.<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> گفته شده موسى(ع) قصد كشتن قبطی را نداشت و تنها بخاطر دفاع از يک مؤمن دست به اين كار زد. از اين روى [[خدا|خداوند]] از [[قتل]] او انتقاد نكرده و در [[سوره طه]] آمده: «شخصى را كُشتى و [ما] تو را از اندوه رهانيديم<ref>سوره طه، آیه۴۰.</ref>».<ref>قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۳ش، ج۹، ص۲۹.</ref> | شخصی که پیرو موسی بود از وی تقاضای کمک کرد. موسی مشتی بر قبطی زد و قبطی کشته شد.<ref>سوره قصص، آیه ۱۵.</ref> گفته شده موسى(ع) قصد كشتن قبطی را نداشت و تنها بخاطر دفاع از يک مؤمن دست به اين كار زد. از اين روى [[خدا|خداوند]] از [[قتل]] او انتقاد نكرده و در [[سوره طه]] آمده: «شخصى را كُشتى و [ما] تو را از اندوه رهانيديم<ref>سوره طه، آیه۴۰.</ref>».<ref>قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۳ش، ج۹، ص۲۹.</ref> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
* زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق. | * زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق. | ||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا. | * شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا. | ||
* طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ | * طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
* طیب، سید عبدالحسین، اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش | * طیب، سید عبدالحسین، اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش | ||
* عمادزاده، حسین، قصص الانبیاء، بی‌جا، اسلام، ۱۳۸۰ش. | * عمادزاده، حسین، قصص الانبیاء، بی‌جا، اسلام، ۱۳۸۰ش. | ||
* فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، اللوامع الهیة فی المباحث الکلامیة، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۰ش. | * فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، اللوامع الهیة فی المباحث الکلامیة، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۰ش. | ||
* فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، | * فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق. | ||
* فضل الله، سید محمدحسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت، دارالملاک للطباعة و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق. | * فضل الله، سید محمدحسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت، دارالملاک للطباعة و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق. | ||
* قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش. | * قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش. | ||
* قطب‌الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء علیهم السلام، محقق و مصحح: غلامرضا عرفانیان یزدی، مشهد، مرکز پژوهش های اسلامی، مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | * قطب‌الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء علیهم السلام، محقق و مصحح: غلامرضا عرفانیان یزدی، مشهد، مرکز پژوهش های اسلامی، مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | ||
* مدرسی، سید محمدتقی، من هدی القرآن، | * مدرسی، سید محمدتقی، من هدی القرآن، تهران، دار محبی الحسین، چاپ اول، ۱۴۱۹ق. | ||
* مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق. | * مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | ||