|
|
| خط ۵۲: |
خط ۵۲: |
| در [[حديث|حديثی]] ديگر از [[رسول خدا(ص)]] آمده است هر کس آن را بخواند و حفظ کند، حساب او در قیامت [چنان سریع انجام می‌شود که] به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴.</ref> همچنین در روایات آمده است پیامبر(ص) سوره نبأ را جزو سوره‌هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.{{یاد|از ابن عباس روایت شده گفت: [روزی] ابوبکر به رسول خدا(ص) عرضه داشت یا رسول الله چقدر زود مویت سپید شد؟ فرمود: موی مرا سوره هود و واقعه و مرسلات و عم یتسائلون سپید کرد. <small>(طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۱۵۰).</small>}} | | در [[حديث|حديثی]] ديگر از [[رسول خدا(ص)]] آمده است هر کس آن را بخواند و حفظ کند، حساب او در قیامت [چنان سریع انجام می‌شود که] به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴.</ref> همچنین در روایات آمده است پیامبر(ص) سوره نبأ را جزو سوره‌هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.{{یاد|از ابن عباس روایت شده گفت: [روزی] ابوبکر به رسول خدا(ص) عرضه داشت یا رسول الله چقدر زود مویت سپید شد؟ فرمود: موی مرا سوره هود و واقعه و مرسلات و عم یتسائلون سپید کرد. <small>(طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۱۵۰).</small>}} |
|
| |
|
| ==متن و ترجمه== | | ==متن و ترجمه== |
| {{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره نبأ|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْ‌ضَ مِهَادًا ﴿٦﴾ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾ وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾ وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿١٠﴾ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾ وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿١٢﴾ وَجَعَلْنَا سِرَ‌اجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾ وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَ‌اتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾ لِّنُخْرِ‌جَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾ إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿١٧﴾ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾ وَسُيِّرَ‌تِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَ‌ابًا ﴿٢٠﴾ إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْ‌صَادًا ﴿٢١﴾ لِّلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿٢٢﴾ لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾ لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْ‌دًا وَلَا شَرَ‌ابًا ﴿٢٤﴾ إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾ جَزَاءً وِفَاقًا ﴿٢٦﴾ إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْ‌جُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾ وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿٢٨﴾ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿٢٩﴾ فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَكَوَاعِبَ أَتْرَ‌ابًا ﴿٣٣﴾ وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿٣٥﴾ جَزَاءً مِّن رَّ‌بِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾ رَّ‌بِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّ‌حْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾ يَوْمَ يَقُومُ الرُّ‌وحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّ‌حْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَ‌بِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾ إِنَّا أَنذَرْ‌نَاكُمْ عَذَابًا قَرِ‌يبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْ‌ءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَ‌ابًا ﴿٤٠﴾|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟ (۱) از آن خبر بزرگ، (۲) كه در باره آن با هم اختلاف دارند. (۳) نه چنان است، به زودى خواهند دانست. (۴) باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست. (۵) آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟ (۶) و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم]؟ (۷) و شما را جفت آفريديم. (۸) و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم. (۹) و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم. (۱۰) و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم. (۱۱) و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم. (۱۲) و چراغى فروزان گذارديم. (۱۳) و از ابرهاى متراكم، آبى ريزان فرود آورديم، (۱۴) تا بدان دانه و گياه برويانيم، (۱۵) و باغهاى در هم پيچيده و انبوه. (۱۶) قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است: (۱۷) روزى كه در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد؛ (۱۸) و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود؛ (۱۹) و كوهها را روان كنند، و [چون] سرابى گردند. (۲۰) [آرى،] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده، (۲۱) [كه] براى سركشان، بازگشتگاهى است. (۲۲) روزگارى دراز در آن درنگ كنند. (۲۳) در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى، (۲۴) جز آب جوشان و چركابه‌اى. (۲۵) كيفرى مناسب [با جرم آنها]. (۲۶) آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند؛ (۲۷) و آيات ما را سخت تكذيب مى‌كردند. (۲۸) و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‌ايم. (۲۹) پس بچشيد كه جز عذاب، هرگز [چيزى] بر شما نمى‌افزاييم. (۳۰) مسلماً پرهيزگاران را رستگارى است: (۳۱) باغچه‌ها و تاكستانها، (۳۲) و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته، (۳۳) و پياله‌هاى لبالب. (۳۴) در آنجا نه بيهوده‌اى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند]. (۳۵) [اين است] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب. (۳۶) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست. (۳۷) روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مى‌ايستند، و [مردم] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد. (۳۸) آن [روز]، روز حق است؛ پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد. (۳۹) ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد؛ و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.» (۴۰)}} | | {{سوره ۰۷۸ با ترجمه|شماره=۷۸}} |
| | |
| | |
| {{سوره‌های قرآن|۷۸|[[سوره مرسلات]]|[[سوره نازعات]]}} | | {{سوره‌های قرآن|۷۸|[[سوره مرسلات]]|[[سوره نازعات]]}} |
|
| |
|
