سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیه دوستی‌ها در قیامت
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
اخلّاء جمع خلیل(دوست) است و منظور دوستی است که کمبود و نیاز دوستش را جبران می‌کند. متقین تنها کسانی هستند که دوستی‌شان در قیامت تبدیل به دشمنی نمی‌شود زیر محور دوستی‌شان خداست و دیگران که برای غیر خدا دوستی کرد‌ه‌اند دوستی‌شان جز شقاوت و عذاب جاودان نتیجه‌ای ندارد. <ref>طباطبائی، المیزان، | اخلّاء جمع خلیل(دوست) است و منظور دوستی است که کمبود و نیاز دوستش را جبران می‌کند. متقین تنها کسانی هستند که دوستی‌شان در قیامت تبدیل به دشمنی نمی‌شود زیر محور دوستی‌شان خداست و دیگران که برای غیر خدا دوستی کرد‌ه‌اند دوستی‌شان جز شقاوت و عذاب جاودان نتیجه‌ای ندارد. <ref>طباطبائی، المیزان، | ||
الناشر منشورات اسماعيليان، ج۱۸، ص۱۲۰.</ref> برخی مفسران آیه بعد را خطاب به همین باتقوایانی دانسته‌اند که دوستی‌هایشان در قیامت تبدیل به دشمنی نشده است يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ به آنان خطاب می‌شود که امروز( روز قیامت) نه خوفی از عذاب برایشان است و نه اندوهی از محروم شدن از پاداش. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص؛ آلوسی، روح المعانی، ج۲۵، ص۹۷.</ref> | الناشر منشورات اسماعيليان، ج۱۸، ص۱۲۰.</ref> برخی مفسران آیه بعد را خطاب به همین باتقوایانی دانسته‌اند که دوستی‌هایشان در قیامت تبدیل به دشمنی نشده است يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ به آنان خطاب می‌شود که امروز( روز قیامت) نه خوفی از عذاب برایشان است و نه اندوهی از محروم شدن از پاداش. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص؛ آلوسی، روح المعانی، ج۲۵، ص۹۷.</ref> | ||
برخی دیگر از مفسران با توجه به دیگر آیات قرآن ویژگی‌های دوستی برغیر محور [[تقوا]] را در [[قیامت]] چنین دانسته‌اند: اظهار پشیمانی از دوستی، سراغ نگرفتن از یکدیگر، دشمن شدن با یکدیگر، لعنت کردن و فرار از یکدیگر، بیزاری از هم و به گردن‌هم‌انداختن گناهان یکدیگر. <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۴۷۲.</ref> | برخی دیگر از مفسران با توجه به دیگر آیات قرآن ویژگی‌های دوستی برغیر محور [[تقوا]] را در [[قیامت]] چنین دانسته‌اند: اظهار پشیمانی از دوستی، سراغ نگرفتن از یکدیگر، دشمن شدن با یکدیگر، لعنت کردن و فرار از یکدیگر، بیزاری از هم و به گردن‌هم‌انداختن گناهان یکدیگر. <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۴۷۲.</ref> در باب ۷۱ کتاب [[مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة (کتاب)|مصباح الشریعه]] که مربوط به برادری(دوستی) است تصریح شده که در دو دنیا پس از نعمت معرفت خداوند نعمتی بالاتر و گوارتر از نعمت دوستی وبرادری در راه خدا نیست. هم‌چنین پس از نقل آیه (الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ ) آمده است که در این روزگار هر کس در پی یافتن دوست بدون عیب است حتماً بدون دوست می‌ماند. <ref>مصباح الشریعه، منسوب به جعفر بن محمد، امام ششم عليه السلام، ۱۴۰۰ق، ص۱۵۱.</ref>{{یاد| أَظُنُّ أَنَّ مَنْ طَلَبَ صَدِيقاً فِي زَمَانِنَا هَذَا بِلَا عَيْبٍ بَقِيَ بِلَا صَدِيقٍ }} | ||
===کامل بودن نعمت های بهشت=== | ===کامل بودن نعمت های بهشت=== | ||