آیه ۱۰۷ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۱۰۷ سوره صافّات''' بیان می‌کند که از سوی [[خداوند]]، قربانی عظیمی جانشین [[ذبح اسماعیل]] شد. بر‌اساس تفاسیر، [[خدا|خداوند]] پس از رضایت و تسلیم [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] و [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل]] به ذبح اسماعیل، برای تکمیل برنامه [[قربانی]] کردن قوچی بزرگ فرستاد تا به جای فرزند قربانی شود. [[شیعه|شیعیان]] ابراهیم را مامور به ذبح اسماعیل می‌دانند؛ ولی گروهی از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] ذبیح را اسماعیل و گروهی دیگر [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق]] دانسته‌اند.  

درباره مفهوم و مرجع ضمیر «او» در این [[آیه]] در [[قرآن]] تنها به فرزند [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] اشاره شده است: «قالَ یا بُنَی؛ (ابراهیم) گفت: فرزندم».<ref>سوره صافات، آیه ۱۰۲.</ref> اما در اینکه این فرزند [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل]] یا [[اسحاق (پیامبر)| اسحاق]] بوده، اختلاف وجود دارد. [[شیعه|شیعیان]]، اسماعیل را ذبیح می‌دانند<ref>مازندرانی، شرح فروع الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۴، ص۴۰۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۷۰۷.</ref> آنان برای اثبات مدعای خود به آیه ۱۱۲ سوره صافات استناد می‌کنند که بشارت به تولد اسحاق پس از تولد اسماعیل و ماجرای ذبح (آیات ۱۰۰-۱۰۷ [[سوره صافات]]) آمده است، گذشته از آنکه در مورد اسحاق، بشارت به نبوت او داده شده است، یعنی باید زنده بماند و وظائف نبوت را انجام دهد، و این با مساله ذبح سازگار نیست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹، ص۱۲۹.</ref> همچنین روایاتی از [[چهارده معصوم| معصومان]] نقل می‌کنند که در آنها اسماعیل به عنوان ذبیح معرفی شده است.<ref> ر.ک. قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۲۶؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۱۰.</ref>