آیه ۱۰۷ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی منابع تفسیری شیعه بر‌اساس حدیثی از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] در تفسیر باطنی آیه، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] را ذبح عظیم و جایگزین ذبح اسماعیل معرفی کرده‌اند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۶۱۸-۶۱۹؛ فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۷۹؛ عروسی حویزی، تفسیر نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۲۹-۴۳۰.</ref> و حدیث<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ۵۸-۵۹؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۰۹.</ref> بنا‌بر این حدیث پس از دستور قربانی قوچ به‌جای اسماعیل، ابراهیم(ع) آرزو کرد کاش فرزندش اسماعیل را به دست خود قربان کرده بود، تا دلش مانند دل پدری که فرزندش را ذبح کرده به درد آید و سزاوار والاترین درجات اهل ثواب که در مصائب صبر می‌کنند، شود. ابراهیم در پاسخ به سوال خدا از محبوب‌ترین مخلوقات در نزدش، نام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] را آورد و حتی فرزندش را عزیزتر از فرزند خودش خواند. سپس خدا فرمود:‌ای ابراهیم گروهی که گمان می‌کنند از امّت محمد هستند، فرزندش حسین را بعد از او با ظلم و دشمنی مانند قوچی می‌کشند و با این کار، سزاوار غضب من می‌شوند. ابراهیم از این سخن بی‌تاب شد و دلش به درد آمد و شروع به گریه کرد. خدا فرمود بی‌تابی تو را بر فرزندت اگر او را کشته بودی با جزعت بر حسین و قتل او، معاوضه کردم و برای تو بالاترین درجاتی را قرار دادم که ثواب [[صبر]] بر مصائب است.