تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[حضرت موسی|حضرت موسی(ع)]]: «فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِی أَن بُورِ ک مَن فِی النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا»؛ <ref>سوره نمل، آیه ۸.</ref>{{یادداشت| برخی از  مفسران درباره آیه احتمالات دیگری هم داده اند. مانند مبارک بودن خداوندی که  با تجلی خویش از درون آتش سخن گفت  و یا مبارک بودن فرشتگان حاضر در آتش.  طباطبایی، المیزان،}۱۵، ص۳۴۳}}

#تبرک حضرت [[حضرت یعقوب|یعقوب]] به پیراهن فرزندش [[حضرت یوسف|یوسف]]: زمانی که یوسف به برادرانش گفت پیراهنش را بر  چشمان پدرشان بیفکنند:{{یادداشت|«اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هَـٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَیٰ وَجْهِ أَبِی یأْتِ بَصِیرًا» سوره یوسف، آیه ۹۳.}} رحمت خداوند از [[پیراهن یوسف]] بر چشمان یعقوب نبی جاری شد و وی با برکت جستن از آن لباس<ref>اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۶۲۶.</ref> بینایی چشمان خود را بازیافت.

# تبرک [[بنی اسرائیل]] به [[تابوت عهد]]: تابوت عهد صندوقی بود که در آن اشیای متعلق به خاندان [[حضرت موسی|موسی]] و [[حضرت هارون(ع)|هارون]] و [[الواح موسی|الواح مقدسی]] که بر حضرت موسی (ع) نازل شده بود، قرار داشت و حضرت موسی آنها را به [[یوشع بن نون]] سپرده بود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴۳۹</ref> بنی اسرائیل این صندوق را بسیار مقدس می‌شمردند و در جنگ با بت پرستان آن را با خود حمل می‌نمودند. صندوق مایه آرامش آنان بود:<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۶۱۴-۶۱۵.</ref>{{یادداشت|«...وَ قَالَ لَهُمْ نَبِیهُمْ إِنَّ آیةَ مُلْکهِ أَن یأْتِیکمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکینَةٌ مِّن رَّ بِّکمْ وَبَقِیةٌ مِّمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَیٰ وَآلُ هَارُ ونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِکةُ» سوره بقره، آیه۲۴۸}} و به آن تبرک می‌جستند.<ref>قمی، الکنی و الالقاب، ج۱، ص۸۲.</ref> برخی متکلمان شیعه معتقدند که حمل این تابوت به ویژه در زمان جنگ، جز به جهت تبرک و کمک گرفتن از آن وجهی نداشته است.<ref>سبحانی، فی ظلال التوحید، ۱۴۲۱ق، ص۲۹۴.</ref>

#[[مصلی]] قرار گرفتن [[مقام ابراهیم]]{{یادداشت|«‌وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَ اهِیمَ مُصَلًّی...» سوره بقره، ص۱۲۵}}: مقام ابراهیم در کنار خانه [[کعبه]] است و به همین سبب محل [[نماز]] مردم قرار داده شده است:<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۸۳؛ بلاغی، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> و مسلمانان به واسطه تماس آن سنگ با پای حضرت ابراهیم، به آن تبرک می‌جویند.<ref>امین، کشف الارتیاب، ۱۴۱۰ق، ص۳۴۱.</ref> از این روی تبرک به محل نشستن و نماز پیامبر اسلام نیز مجاز است.<ref>جدیع، التبرک انواعه و احکامه، ۱۴۱۵ق، ص۳۵۲.</ref> در روایتی، محل بین [[حجر الاسود]] و مقام ابراهیم، محل دفن شماری از پیامبران معرفی شده است و به همین سبب مبارک است.<ref>قرشی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۷ق، ج۱، ص۲۴۳.</ref>