قرائت حفص از عاصم: تفاوت میان نسخه‌ها

قرائت حفص از عاصم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۸

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 برخی از ویژگی‌‌ها و اصول قرائت عاصم به روایت حفص، به بیان زیر است:
 *عاصم [[بسم الله الرحمن الرحیم]] را میان دو [[سوره]]، یعنی پایان هر سوره و آغاز سوره بعد تلاوت می‌کرد؛ غیر از حد فاصل بین [[سوره انفال|سوره اَنفال]] و [[سوره توبه]].<ref>باز، مباحث فی علم القرائات مع بیان اصول روایة حفص، ۱۴۲۵ق، ص۸۶.</ref> قرائت وی در این گونه موارد، به سه صورت وقف، وصل و سَکْت (مکث کوتاه میان کلمات)، نقل شده است.<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۷۹۵.</ref>
-*در سراسر قرآن، مطابق روایت حفص از قرائت عاصم، فقط در چهار موضع، سَکْت روایت شده که عبارت‌اند از: بین آخرین کلمه از آیه اول [[سوره کهف]] (عِوَجا) با اولین کلمه از آیه دوم همین سوره (قَیماً)، بین کلمه «مَرقَدِنا» و کلمه «هذا» در [[آیه ۵۲ سوره یس]]، بین کلمه «مَنْ» و کلمه «رَاقٍ» در [[آیه ۲۷ سوره قیامت]] و بین کلمه «بَلْ» و کلمه «رَانَ» از [[آیه ۱۴ سوره مطففین]].<ref>باز، مباحث فی علم القرائات مع بیان اصول روایة حفص، ۱۴۲۵ق، ص۸۸.</ref> {{یادداشت|سکت یا مکث کوتاه بین کلمات در صورتی لازم می‌آید که با وصل کردن دو کلمه به هم، معنای جمله اشتباه فهمیده می‌شود (جمعی از نویسندگان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۸۷). مثلاً در آیه ۱۴ [[سوره مطففین]] «بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهم مَّا کَانوا یَکْسَبون؛ بلکه زنگار گناه بر دل‌هایشان نشسته است»، طبق قاعده، حرف «لام» ساکن است و باید در حرف «راء» ادغام شود؛ اما اینجا اگر بین کلمات «بلْ» و «رَانَ» سکت نباشد، دو کلمه در هم ادغام و به کلمه «بَرّانَ» تبدیل می‌شوند که معنای آیه را تغییر می‌دهند (روحانی اصفهانی، تجوید قرآن و اختلاف قرائات در نظم شاطبیه، ۱۳۹۶ش، ص۴۳).}}
+*در سراسر قرآن، مطابق روایت حفص از قرائت عاصم، فقط در چهار موضع، سَکْت روایت شده که عبارت‌اند از: بین آخرین کلمه از آیه اول [[سوره کهف]] (عِوَجا) با اولین کلمه از آیه دوم همین سوره (قَیماً)، بین کلمه «مَرقَدِنا» و کلمه «هذا» در [[آیه ۵۲ سوره یس]]، بین کلمه «مَنْ» و کلمه «رَاقٍ» در [[آیه ۲۷ سوره قیامت]] و بین کلمه «بَلْ» و کلمه «رَانَ» از [[آیه ۱۴ سوره مطففین]].<ref>باز، مباحث فی علم القرائات مع بیان اصول روایة حفص، ۱۴۲۵ق، ص۸۸.</ref> {{یاد|سکت یا مکث کوتاه بین کلمات در صورتی لازم می‌آید که با وصل کردن دو کلمه به هم، معنای جمله اشتباه فهمیده می‌شود (جمعی از نویسندگان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۸۷). مثلاً در آیه ۱۴ [[سوره مطففین]] «بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهم مَّا کَانوا یَکْسَبون؛ بلکه زنگار گناه بر دل‌هایشان نشسته است»، طبق قاعده، حرف «لام» ساکن است و باید در حرف «راء» ادغام شود؛ اما اینجا اگر بین کلمات «بلْ» و «رَانَ» سکت نباشد، دو کلمه در هم ادغام و به کلمه «بَرّانَ» تبدیل می‌شوند که معنای آیه را تغییر می‌دهند (روحانی اصفهانی، تجوید قرآن و اختلاف قرائات در نظم شاطبیه، ۱۳۹۶ش، ص۴۳).}}
 *در قرائت عاصم، تنها یک مورد اِماله (میل دادن فتحه به کسره و الف به یاء برای آسانی تلفظ) وجود دارد و آن، امالهٔ «راء» در کلمه «مَجْراها» در [[آیه ۴۱ سوره هود]] است که به صورت کسره خوانده می‌شود.<ref>باز، مباحث فی علم القرائات مع بیان اصول روایة حفص، ۱۴۲۵ق، ص۸۸.</ref>
 *همه همزه‌ها در قرآن به قرائت عاصم، با «تحقیق» قرائت شده‌اند؛<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۷۹۵.</ref> «تحقیق همزه» در علم تجوید به معنای تلفظ حرف همزه از مخرجش، با رعایت همه صفات آن است.<ref>ستوده‌نیا، دانش تجوید (سطح ۲)، ۱۳۹۶ش، ص۱۴۹.</ref> تنها دو کلمهٔ «کُفُواً» و «هُزُواً» از این قاعده استثناء شده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۷۹۵.</ref> در کلمه «ءأعجَمیٌ» در [[آیه ۴۴ سوره فصلت|آیه ۴۴ سوره فُصِّلت]] هم همزه دوم به تسهیل، قرائت می‌شود؛ یعنی با نرمی و با صدایی بین همزه و الف.<ref>ضباع، الإضائة فی بیان اصول القرائة، ۱۴۲۰ق، ص۷۴؛ مرصفی، هدایة القاری الی تجوید کلام الباری، مکتبة طیبة، ج۲، ص۵۷۹.</ref>