پرش به محتوا

امام جواد علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۴۴: خط ۱۴۴:


== فضایل و کرامات==
== فضایل و کرامات==
در منابع روایی فضايل و کراماتی برای امام جواد(ع) نقل شده است.
در منابع روایی، فضايل و کراماتی برای امام جواد(ع) نقل شده است.
===جود و بخشش زیاد به دیگران===
===جود و بخشش زیاد به دیگران===
ملقب شدن پیشوای نهم شیعیان به جواد را به دلیل کثرت بخشش و احسان او به مردم دانسته‌اند.<ref>قرشی، حیاة‌ الامام محمد الجواد، ۱۴۱۸ق، ص۷۰-۷۱.</ref> بر پایه نامه‌ای که [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] از خراسان برای فرزندش جواد فرستاد، حضرت جواد از همان سال‌ها، به [[سخاوت|سخاوتمندی]] معروف و زبانزد بوده است. هنگامی که پدرش در خراسان بود، اصحاب، حضرت جواد را از در فرعی خانه خارج می‌کردند تا با افراد کمتری مواجه شود که برای دریافت کمک گرد خانه‌اش تجمع می‌کردند. بر پایه این روایت، حضرت رضا(ع) نامه‌ای به فرزندش فرستاد و به او سفارش نمود تا به حرف کسانی که به او می‌گویند از در اصلی رفت‌وآمد نکند، گوش ندهد. علی بن موسی الرضا(ع) در این نامه به پسرش سفارش کرده بود که: «هر وقت می‌خواهی از خانه خارج شوی، مقداری سکه طلا و نقره همراه داشته باش. هیچ‌کس از تو درخواستی نکند مگر اینکه چیزی به او بدهی. امام رضا(ع) همچنین سفارش بستگان نزدیک را به او کرده بود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۳.</ref>
ملقب‌شدن پیشوای نهم شیعیان به جواد را به علت کثرت بخشش و احسان او به مردم دانسته‌اند.<ref>قرشی، حیاة‌ الامام محمد الجواد، ۱۴۱۸ق، ص۷۰-۷۱.</ref> بر پایه نامه‌ای که [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] از خراسان برای فرزندش جواد فرستاد، او از همان سال‌ها، به [[سخاوت|سخاوتمندی]] معروف و زبانزد بوده است. هنگامی که پدرش در خراسان بود، اصحابش امام جواد را از درِ فرعی خانه خارج می‌کردند تا با افراد کمتری مواجه شود که برای دریافت کمک، گرد خانه‌اش تجمع می‌کردند. بر پایه این روایت، امام رضا(ع) نامه‌ای به فرزندش فرستاد و به او سفارش نمود تا به حرف کسانی که به او می‌گویند از درِ اصلی رفت‌وآمد نکند، گوش ندهد. علی بن موسی الرضا(ع) در این نامه به پسرش سفارش کرده بود: «هروقت می‌خواهی از خانه خارج شوی، مقداری سکهٔ طلا و نقره همراه داشته باش. هیچ‌کس از تو درخواستی نکند، مگر اینکه چیزی به او بدهی.»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۳.</ref>


===عبادت زیاد===
===عبادت زیاد===
[[باقر شریف قرشی|باقر شریف قَرشی]]، تاریخ‌پژوه اهل [[عراق]]، جوادالائمه را عابدترین و خالص‌ترین مردم زمانه‌اش معرفی کرده و از کثرت نافله‌های وی سخن گفته است. به گفته وی، حضرت جواد(ع) در هر رکعت از [[نمازهای مستحب|نافله‌های]] خود، سوره حمد و توحید را ۷۰ بار می‌خواند.<ref>قرشی، حیاة‌ الامام محمد الجواد، ۱۴۱۸ق، ص۶۷-۶۸.</ref> همچنین بر پایه روایتی که [[سید ابن طاووس|سید ابن‌ طاووس]] نقل کرده هنگامی که [[ماه قمری]] فرا می‌رسید، محمد بن علی دو رکعت [[نماز]] می‌گذارد که در رکعت اول پس از [[سوره فاتحه|سوره حمد]]، ۳۰ مرتبه [[سوره اخلاص|سوره توحید]] و در رکعت دوم ۳۰ مرتبه [[سوره قدر]] را می‌خواند و سپس [[صدقه]] می‌داد.<ref>سید ابن‌ طاووس، الدروع الواقیه، ۱۴۱۵ق، ص۴۴.</ref>
[[باقر شریف قرشی|باقر شریف قَرشی]]، تاریخ‌پژوه اهل [[عراق]]، جوادالائمه را عابدترین و خالص‌ترین فرد زمانه‌اش معرفی کرده و از کثرت نافله‌های وی سخن گفته است. به گفته وی، امام جواد(ع) در هر رکعت از [[نمازهای مستحب|نافله‌های]] خود، سوره حمد و توحید را ۷۰ بار می‌خواند.<ref>قرشی، حیاة‌ الامام محمد الجواد، ۱۴۱۸ق، ص۶۷-۶۸.</ref> همچنین بر پایه روایتی که [[سید ابن طاووس|سید بن‌ طاووس]] نقل کرده، هنگامی که [[ماه قمری]] فرامی‌رسید، محمد بن علی دو رکعت [[نماز]] می‌گذارد که در رکعت اول پس از [[سوره فاتحه|سوره حمد]]، ۳۰ بار [[سوره اخلاص|سوره توحید]] و در رکعت دوم ۳۰ بار [[سوره قدر]] را می‌خواند و سپس [[صدقه]] می‌داد.<ref>سید ابن‌ طاووس، الدروع الواقیه، ۱۴۱۵ق، ص۴۴.</ref>
 
===همنشینی با همه اقشار جامعه===
امام جواد(ع)، برتری انسان‌ها را به واسطه علم آنان می‌دانست نه به واسطه نسب و نژاد. از او نقل شده است که «الشَّریفُ کلُّ الشَّریفِ مَن شَرّفَه عِلْمُه؛‌ با شرافت‌ترین از همه شریف‌ها کسی است که شرفش به واسطه علمش باشد».<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۳۵۰.</ref> ازاین‌رو، به طبقات پایین جامعه از جمله بردگان توجه داشت و با آنان نشست و برخاست می‌کرد. برخی از نویسندگان حدود ۱۰ تن از اصحاب آن حضرت را از بردگان بر شمرده‌اند.<ref>وکیلی و نیک‌آیین، «رفتارشناسی امام جواد(ع) با موالی و بردگان»، ص۳۶۳.</ref> نقش انگشتری او، «حَسْبِی اللَّهُ حَافِظِی» به معنای «بس است مرا خدایی که حافظ من است» بوده است.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۴۱۲ق، ص۹۱.</ref>


===کرامات===
===کرامات===
در منابع شیعی، [[کرامت|کراماتی]] به امام جواد(ع) نسبت داده شده است از جمله سخن گفتن هنگام ولادت، [[طی الارض|طی‌ُالارض]] از [[مدینه]] به [[خراسان بزرگ|خراسان]] برای مراسم تجهیز پدرش امام رضا(ع)، شفا دادن بیماران، [[استجابت دعا]]، خبر دادن از باطن افراد و رویدادهای آینده.<ref>باغستانی، «الجواد، امام»، ص۲۴۵ و ۲۴۶.</ref>
در منابع شیعی، [[کرامت|کراماتی]] به امام جواد(ع) نسبت داده شده است؛ از جمله سخن گفتن هنگام ولادت، [[طی الارض|طی‌ُالارض]] از [[مدینه]] به [[خراسان بزرگ|خراسان]] برای مراسم تدفین پدرش امام رضا(ع)، شفا دادن بیماران، [[استجابت دعا]]، خبر دادن از باطن افراد و رویدادهای آینده.<ref>باغستانی، «الجواد، امام»، ص۲۴۵ و ۲۴۶.</ref>


محدث قمی از [[قطب‌الدین راوندی|قُطب راوندی]] از محمد بن میمون نقل کرده است: زمانی که امام رضا(ع) به [[خراسان بزرگ|خراسان]] نرفته بود، سفری به [[مکه]] رفت و من نیز در خدمت آن حضرت بودم. چون خواستم برگردم، به آن حضرت گفتم: من می‌خواهم به [[مدینه]] بروم، نامه‌ای برای محمدِ تقی بنویسید تا من ببرم. حضرت نامه‌ای نوشت. من آن را به مدینه آوردم و در آن وقت چشمانم نابینا شده بود. موفّق، خادم حضرت، امام جواد(ع) را آورد در حالی که در مهد جای داشت. من نامه را به آن حضرت دادم. حضرت به موفق فرمود مهر از نامه بردار و کاغذ را باز کن. سپس فرمود‌: ای محمد احوال چشمت چگونه است؟ عرض کردم یابن‌رسول‌الله چشمم بینائی‌اش از دست رفته است. حضرت دست به چشمان من کشید و از برکت دست آن حضرت، چشمانم شفا یافت و بینا شدم.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۶۹-۴۷۰.</ref>
محدث قمی از [[قطب‌الدین راوندی|قُطب راوندی]] و او از محمد بن میمون نقل کرده است: «زمانی که امام رضا(ع) به [[خراسان بزرگ|خراسان]] نرفته بود، سفری به [[مکه]] رفت و من نیز در خدمت آن حضرت بودم. چون خواستم برگردم، به آن حضرت گفتم: من می‌خواهم به [[مدینه]] بروم؛ نامه‌ای برای محمدِ تقی بنویسید تا ببرم. حضرت نامه‌ای نوشت. من آن را به مدینه آوردم و در آن وقت چشمانم نابینا شده بود. موفّق، خادم حضرت، امام جواد(ع) را آورد، در حالی که در مهد جای داشت. من نامه را به آن حضرت دادم. حضرت به موفق فرمود مهر از نامه بردار و کاغذ را باز کن. سپس فرمود‌: ای محمد احوال چشمت چگونه است؟ عرض کردم یابن‌رسول‌الله، چشمم بینایی‌اش از دست رفته است. حضرت دست به چشمان من کشید و از برکت دست آن حضرت، چشمانم شفا یافت و بینا شدم.»<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۶۹-۴۷۰.</ref>


همچنین نقل شده است که در سفر بازگشت جوادالائمه(ع) از [[بغداد]] به مدینه، گروهی، او را تا بیرون شهر بدرقه کردند. هنگام مغرب امام جواد(ع) در حیاط [[مسجد|مسجدی]] در کنار درخت سدری که تا آن زمان میوه نداده بود، [[وضو]] گرفت و [[نماز]] خواند. پس از نماز، مردم مشاهده کردند که آن درخت، میوه داده، پس تعجب کردند و از آن خوردند، یافتند که شیرین و بدون دانه است. از [[شیخ مفید]] نقل کرده‌اند که سال‌ها بعد این درخت را دیده و از میوه آن خورده است.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۰؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷۸.</ref>
همچنین نقل شده است که در سفر بازگشت جوادالائمه(ع) از [[بغداد]] به مدینه، گروهی، او را تا بیرون شهر بدرقه کردند. هنگام مغرب، امام جواد(ع) در حیاط [[مسجد|مسجدی]] در کنار درخت سدری که تا آن زمان میوه نداده بود، [[وضو]] گرفت و [[نماز]] خواند. پس از نماز، مردم مشاهده کردند که آن درخت، میوه داده است. تعجب کردند و از آن خوردند و یافتند که شیرین و بدون دانه است. از [[شیخ مفید]] نقل کرده‌اند که سال‌ها بعد این درخت را دیده و از میوه آن خورده است.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۰؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷۸.</ref>


{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =صلوات مخصوصه امام جواد(ع):{{سخ}}اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَىٰ عَلَمِ التُّقىٰ، وَنُورِ الْهُدَىٰ، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَفَرْعِ الْأَزْكِياءِ، وَخَلِيفَةِ الْأَوْصِياءِ، وَأَمِينِكَ عَلَىٰ وَحْيِكَ . اللّٰهُمَّ فَكَما هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ، وَأَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدىٰ، وَزَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّىٰ، فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيائِكَ، وَبَقِيَّةِ أَوْصِيائِكَ، إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.  {{سخ}}خدایا درود فرست بر محمّد بن علی بن موسی، نشانه [[تقوا]] و نور هدایت و معدن وفا و نژاد پاکان و جانشین اوصیا و امین تو بر [[وحی]]. خدایا چنان‌که به وسیله او مردم را از گمراهی به عرصه هدایت آوردی و از سرگردانی رهایی بخشیدی و به وجود او راهنمایی کردی هرکه را که هدایت یافت و تربیت نمودی هرکه را که تربیت شد، پس بر او درود فرست، برترین درودی که بر یکی از اولیایت و باقیمانده اوصیایت فرستادی، به درستی که تو توانمند و فرزانه‌ای.|تاریخ بایگانی| منبع =  مجلسی، بحارالانوار، ج۹۴، ص۷۷| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =صلوات مخصوصه امام جواد(ع):{{سخ}}اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَىٰ عَلَمِ التُّقىٰ، وَنُورِ الْهُدَىٰ، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَفَرْعِ الْأَزْكِياءِ، وَخَلِيفَةِ الْأَوْصِياءِ، وَأَمِينِكَ عَلَىٰ وَحْيِكَ . اللّٰهُمَّ فَكَما هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ، وَأَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدىٰ، وَزَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّىٰ، فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيائِكَ، وَبَقِيَّةِ أَوْصِيائِكَ، إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.  {{سخ}}خدایا درود فرست بر محمّد بن علی بن موسی، نشانه [[تقوا]] و نور هدایت و معدن وفا و نژاد پاکان و جانشین اوصیا و امین تو بر [[وحی]]. خدایا چنان‌که به وسیله او مردم را از گمراهی به عرصه هدایت آوردی و از سرگردانی رهایی بخشیدی و به وجود او راهنمایی کردی هرکه را که هدایت یافت و تربیت نمودی هرکه را که تربیت شد، پس بر او درود فرست، برترین درودی که بر یکی از اولیایت و باقیمانده اوصیایت فرستادی، به درستی که تو توانمند و فرزانه‌ای.|تاریخ بایگانی| منبع =  مجلسی، بحارالانوار، ج۹۴، ص۷۷| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷

ویرایش