رجبعلی خیاط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''رجبعلی خیاط''' ( | '''رجبعلی خیاط''' (۱۲۶۲ ـ [[سال ۱۳۴۰ هجری شمسی|۱۳۴۰ش]]) با نام اصلی رجبعلی نکوگویان، استاد [[اخلاق]] در شهر [[تهران]] که شاگردانی را تربیت کرده است. او در طول عمر خود به خیاطی مشغول بود و در جلسات خصوصی خود، اشعار عرفانی [[حافظ شیرازی]] را شرح و تفسیر می‌داد. دوران جوانی رجبعلی خیاط را سرآغاز تحول و رسیدن به کمالات معنوی دانسته‌اند. برخی پژوهشگران، ادعاهایی نظیر دیدار با [[امام زمان(عج)]] و [[کرامات]] نسبت داده شده به وی را مورد نقد قرار داده‌اند. او در تحولات سیاسی عصر خود حضور نداشت اما شاگردان و دوستانش را از همکاری با حکومت پهلوی برحذر می‌داشت. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
رجبعلی نکوگویان مشهور به «شیخ رجبعلی خیاط» و «جناب شیخ» در سال [[۱۲۶۲ش]]، مصادف با حکومت [[دوره قاجار|قاجاریه]] و [[حکومت پهلوی|پهلوی]] در شهر [[تهران]] متولد شد.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۳۱؛ کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص۱۵.</ref> پدرش، مشهدی باقر، یک کارگر ساده بود که در دوازده سالگیِ رجبعلی از دنیا رفت.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۳۱.</ref> او در جوانی برای گذراندن زندگی، شغل خیاطی را پیشه خود قرار داد و تا آخر عمر به این کار اشتغال داشت.<ref>[http://ensani.ir/fa/article?ArticleSearch%5Btitle%5D=%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%B4%D9%82&ArticleSearch%5BsortBy%5D=relevance «کیهان فرهنگی، شمارۀ ۲۰۳، ۱۳۸۲ش»].</ref> | رجبعلی نکوگویان مشهور به «شیخ رجبعلی خیاط» و «جناب شیخ» در سال [[۱۲۶۲ش]]، مصادف با حکومت [[دوره قاجار|قاجاریه]] و [[حکومت پهلوی|پهلوی]] در شهر [[تهران]] متولد شد.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۳۱؛ کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص۱۵.</ref> پدرش، مشهدی باقر، یک کارگر ساده بود که در دوازده سالگیِ رجبعلی از دنیا رفت.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۳۱.</ref> او در جوانی برای گذراندن زندگی، شغل خیاطی را پیشه خود قرار داد و تا آخر عمر به این کار اشتغال داشت.<ref>[http://ensani.ir/fa/article?ArticleSearch%5Btitle%5D=%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%B4%D9%82&ArticleSearch%5BsortBy%5D=relevance «کیهان فرهنگی، شمارۀ ۲۰۳، ۱۳۸۲ش»].</ref> | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
# اجتناب از تضییع [[حق‌الناس|حقوق دیگران]]<ref>اسماعیل‌زاده، عرشی خاک‌نشین، ۱۳۸۵ش، ص ۳۷ـ ۱۴۰.</ref> | # اجتناب از تضییع [[حق‌الناس|حقوق دیگران]]<ref>اسماعیل‌زاده، عرشی خاک‌نشین، ۱۳۸۵ش، ص ۳۷ـ ۱۴۰.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
رجبعلی خیاط ارادت خاصی به [[حافظ شیرازی]] داشت و او را تنها شاعر عارف شیعه می‌دانست و در جلسات خصوصی خود، اشعار عرفانی‌اش را شرح و تفسیر می‌داد.<ref>پروین‌زاده، آزادی، مقام عشق، ۱۳۸۶ش، ص۱۳۹.</ref> همچنین او علاقه زیادی به اشعار «هادی پیشرفت» متخلص به «رنجی» داشت.<ref>پروین‌زاده، آزادی، مقام عشق، ۱۳۸۶ش، ص۱۱۱.</ref> گفته می‌شود وی نسبت به اشعار مثنوی [[مولوی]] نقدهایی داشته است.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۶۷ ـ ۶۸.</ref> او در تحولات سیاسی عصر خود، حضور نداشت، اما توصیه‌ها و موعظه‌هایش گویای مخالفت او با حکومت پهلوی و سیاستمداران آن بوده است.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۷۱ـ ۷۴.</ref> | رجبعلی خیاط ارادت خاصی به [[حافظ شیرازی]] داشت و او را تنها شاعر عارف شیعه می‌دانست و در جلسات خصوصی خود، اشعار عرفانی‌اش را شرح و تفسیر می‌داد.<ref>پروین‌زاده، آزادی، مقام عشق، ۱۳۸۶ش، ص۱۳۹.</ref> همچنین او علاقه زیادی به اشعار «هادی پیشرفت» (۱۲۸۶ش ـ [[۱۳۳۹ ش|۱۳۳۹ش]]) متخلص به «رنجی» داشت.<ref>پروین‌زاده، آزادی، مقام عشق، ۱۳۸۶ش، ص۱۱۱.</ref> گفته می‌شود وی نسبت به اشعار مثنوی [[مولوی]] نقدهایی داشته است.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۶۷ ـ ۶۸.</ref> او در تحولات سیاسی عصر خود، حضور نداشت، اما توصیه‌ها و موعظه‌هایش گویای مخالفت او با حکومت پهلوی و سیاستمداران آن بوده است.<ref>محمدی ری‌شهری، کیمیای محبت، ۱۳۸۰ش، ص۷۱ـ ۷۴.</ref> | ||
==دیدگاه‌ها درمورد او == | ==دیدگاه‌ها درمورد او == | ||
[[پرونده:Kimiae mohabbat.jpg|.png|بندانگشتی|200px||کتاب کیمیای محبت]] | [[پرونده:Kimiae mohabbat.jpg|.png|بندانگشتی|200px||کتاب کیمیای محبت]] | ||
برخی رجبعلی را دارای [[کرامت|کرامات]] و | برخی رجبعلی را دارای [[کرامت|کرامات]] و ویژگیهایی همچون دیدار مکرر با [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]]،<ref>کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص۱۳۹ـ ۱۴۸.</ref> تشبیه او به [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف(ع)]]، هم‌ردیفی با [[پیامبران]]، <ref>کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص۴۰ـ ۵۰.</ref> [[معجزه]] باهره<ref>کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص ۵۹ ـ ۶۰.</ref> و نداشتن استاد در برنامه‌های عرفانی<ref>کیانی، عارف‌سوزی و معرفت‌سوزی، ۱۳۸۶ش، ص ۱۰۵ـ ۱۰۸.</ref> دانسته‌اند، که این نگاه انتقاداتی را در پی داشته است. | ||
منصور کیانی در کتاب «عارف‌سازی و معرفت‌سوزی» منتشر شده در سال [[سال ۱۳۸۶ هجری شمسی|۱۳۸۶ش]] این | منصور کیانی در کتاب «عارف‌سازی و معرفت‌سوزی» منتشر شده در سال [[سال ۱۳۸۶ هجری شمسی|۱۳۸۶ش]] این ویژگی‌ها را به چالش کشیده است. همچنین [[علی‌اکبر رشاد]]، رئیس [[پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی]]، آموزه‌های عرفانی را مخصوص خواص دانسته و معتقد است علم و معرفت رکن مهم عرفان است و باید در ترویج عارفانی مانند: [[ابن‌عربی|محی الدین]] که مؤسس [[عرفان نظری]] هستند، کوشید و از الگو قرار دادن افراد فاقد این ویژگی‌ها پرهیز نمود.<ref>[https://www.parsine.com/fa/news/89781 «انتقاد رشاد از عرفان سید حسین نصر و رجبعلی خیاط»]، پایگاه خبری پارسینه.</ref> [[رسول جعفریان]] با تکذیب داستان‌ها در مورد شخصیت رجبعلی، وی را شخصی پاک و بی‌ربط به این داستان‌سرایی‌ها می‌داند.<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/280365 «تصوف در لباس جدید»]، خبرآنلاین.</ref> | ||
==تک‌نگاری== | ==تک‌نگاری== | ||