حوقله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[پرونده:Hoghalah7.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:Hoghalah7.jpg|بندانگشتی]] | ||
[[پرونده:Hoghalah.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:Hoghalah.jpg|بندانگشتی]] | ||
'''حَوْقَلَه''' یا '''حَوْلَقَه'''، مصدر جعلی(ساختگی) عربی و به معنای «لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّه» گفتن است. این عبارت در [[قرآن]] نیامده، اما عبارت ''لا قُوَّة إِلّا باللّه'' یک بار در [[آیه]] ۳۹ [[سوره کهف]] به کار رفته است. | '''حَوْقَلَه''' یا '''حَوْلَقَه'''، مصدر جعلی(ساختگی) عربی و به معنای «لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّه» گفتن است. این عبارت در [[قرآن]] نیامده، اما عبارت ''لا قُوَّة إِلّا باللّه'' یک بار در [[آیه]] ۳۹ [[سوره کهف]] به کار رفته است. ترجمه روان این [[ذکر]] چنین است: «هر دگرگونی و نیرویی، تنها به دست خدا است.» از این رو انسان، با گفتن این ذکر، خود و امور زندگانی‌اش را به خدا می‌سپارد. | ||
حوقله از ذکرهای مهم و بافضیلت [[مسلمانان]] به شمار می‌رود و در روایات [[شیعه]]، آثار فراوانی برای آن ذکر شده است. این ذکر برای رفع وسوسه، فقر، بیماری و حزن توصیه شده است. بنابر منابع اسلامی، [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] پیوسته این ذکر را بر زبان جاری می‌کرد. حوقله در نظم و نثر فارسی، برای راندن [[شیطان]]، اظهار تعجب، اعتراض و نشان دادن ناخرسندی به کار رفته است. | |||
==لغت شناسی== | |||
حَوْلَقَه و حَوْقَلَه، هر دو، مصدر منحوتِ (تراشیده شده) و جعلی عبارت «لاحَولَ وَ لاقُوَّةَ إِلّا بِاللّه» هستند<ref>محمد بن احمد ازهری، تهذیب اللغة، ج ۵، ص۳۷۰، ج ۵، چاپ عبداللّه درویش، قاهره.</ref> مانند بِسمِلَه که از «بِسمِ اللَّه الرَّحمنِ الرَّحیم» ساخته شده است. | |||
در زبان عربی برای اختصار در بیان دو یا چند کلمه یا عبارت پرکاربرد، آن‌ها را باهم ترکیب کرده عبارت جدیدی پدید می‌آورند، حوقله و حولقه نیز از این جمله‌اند.<ref>ابن انباری، الزاهر فی معانی کلمات الناس، ج۱، ص۱۰۳، چاپ حاتم صالح ضامن، دمشق ۱۴۲۴/۲۰۰۴</ref> | در زبان عربی برای اختصار در بیان دو یا چند کلمه یا عبارت پرکاربرد، آن‌ها را باهم ترکیب کرده عبارت جدیدی پدید می‌آورند، حوقله و حولقه نیز از این جمله‌اند.<ref>ابن انباری، الزاهر فی معانی کلمات الناس، ج۱، ص۱۰۳، چاپ حاتم صالح ضامن، دمشق ۱۴۲۴/۲۰۰۴</ref> | ||