پرش به محتوا

امامزاده هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ مارس ۲۰۲۳
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:


==نَسَب==
==نَسَب==
امامزاده هاشم آرامگاه «هاشم بن حسن بن یحیی بن حسین بن طباطبا بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن مثنی بن حسن مجتبی بن علی بن ابیطالب»، از نوادگان [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن مجتبی(ع)]]، امام دوم [[شیعه|شیعیان]] است.<ref>«[https://web.archive.org/web/20190222222051/http://www.emamzadegan.ir/emamzadehbank/show-10896.aspx آستان مقدس امامزاده هاشم (علیه‌السلام) جاده هراز]»،سازمان اوقاف و امور خیریه؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۶۱.</ref> هاشم یکی از ۱۴ فرزند حسن بن یحیی در زمان [[عبدالملک بن مروان]] به همراه برادران خویش از [[بغداد]] به [[ایران]] آمده و از طریق کوه‌های دماوند به سمت [[مشهد]] حرکت کردند. حارث و هادی دو برادر هاشم در مشاء کشته و دفن شدند که بعدها مقبره آنها به‌ امامزاده‌ دوبرار شهرت یافت. هاشم با جراحت زیادی، خود را با اسب به گردنه مشاء رساند و در همان‌جا از دنیا رفته و دفن شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۳۶۹؛ ابن عنبه، عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب،۲۰۰۶م، ص۸۹؛ «[https://tarood.ir/%d9%be%db%8c%d8%b4%db%8c%d9%86%d9%87-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae%db%8c-%da%af%d8%b1%d8%af%d9%86%d9%87-%d8%a7%d9%85%d8%a7%d9%85%d8%b2%d8%a7%d8%af%d9%87-%d9%87%d8%a7%d8%b4%d9%85/ پیشینه تاریخی گردنه امامزاده هاشم(ع) یا بژم موشا]»،وبگاه تارود.</ref>
امامزاده هاشم آرامگاه «هاشم بن حسن بن یحیی بن حسین بن طباطبا بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن مثنی بن حسن مجتبی بن علی بن ابیطالب»، از نوادگان [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن مجتبی(ع)]]، امام دوم [[شیعه|شیعیان]] است.<ref>«[https://web.archive.org/web/20190222222051/http://www.emamzadegan.ir/emamzadehbank/show-10896.aspx آستان مقدس امامزاده هاشم (علیه‌السلام) جاده هراز]»،سازمان اوقاف و امور خیریه؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۶۱.</ref> هاشم یکی از ۱۴ فرزند حسن بن یحیی در زمان [[عبدالملک بن مروان]] به همراه برادران خویش از [[بغداد]] به [[ایران]] آمده و از طریق کوه‌های دماوند به سمت [[مشهد]] حرکت کردند. حارث و هادی دو برادر هاشم در مشاء کشته و دفن شدند که بعدها مقبره آنها به‌ امامزاده‌ دو بِرار (دو برادر) شهرت یافت. هاشم با جراحت زیادی، خود را با اسب به گردنه مشاء رساند و در همان‌جا از دنیا رفته و دفن شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۳۶۹؛ ابن عنبه، عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب،۲۰۰۶م، ص۸۹؛ «[https://tarood.ir/%d9%be%db%8c%d8%b4%db%8c%d9%86%d9%87-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae%db%8c-%da%af%d8%b1%d8%af%d9%86%d9%87-%d8%a7%d9%85%d8%a7%d9%85%d8%b2%d8%a7%d8%af%d9%87-%d9%87%d8%a7%d8%b4%d9%85/ پیشینه تاریخی گردنه امامزاده هاشم(ع) یا بژم موشا]»،وبگاه تارود.</ref>


{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = سفرنامه هنریش بروگشن خاورشناس و نویسنده آلمانی که در سال ۱۸۶۱م به ایران سفر کرد، دربارۀ امامزاده هاشم: «از جلوی کاروانسرایی به نام کاموج عبور کردیم و پس از طی یک راه سربالا و با شیب زیاد و گذشتن از یک گردنه، به امامزاده هاشم که مرتفع‌ترین نقاط این منطقه به شمار می‌رود، رسیدیم. از ارتفاعات امامزاده هاشم منظره بسیار زیبایی در آن طرف کوه دیده می‌شد که تا دماوند ادامه داشت».
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = سفرنامه هنریش بروگشن خاورشناس و نویسنده آلمانی که در سال ۱۸۶۱م به ایران سفر کرد، دربارۀ امامزاده هاشم: «از جلوی کاروانسرایی به نام کاموج عبور کردیم و پس از طی یک راه سربالا و با شیب زیاد و گذشتن از یک گردنه، به امامزاده هاشم که مرتفع‌ترین نقاط این منطقه به شمار می‌رود، رسیدیم. از ارتفاعات امامزاده هاشم منظره بسیار زیبایی در آن طرف کوه دیده می‌شد که تا دماوند ادامه داشت».
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۱۹۵

ویرایش