لب اللباب فی علم الرجال (کتاب)
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | رجال ملا محمدجعفر استرآبادی |
| نویسنده | محمدجعفر شریعتمدار استرآبادی |
| موضوع | علم رجال |
| زبان | عربی |
| به تصحیح | محمدباقر ملکیان |
| تعداد جلد | یک جلد |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | اسوه |
| محل نشر | تهران |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۸ش |
لُبَُ اللُّباب فی عِلمِ الرِّجال کتابی به زبان عربی در موضوع علم رجال نوشته ملا محمدجعفر شریعتمدار استرآبادی (درگذشت:۱۲۶۳ق) است. کتاب شامل هشت بخش در علم درایه و رجال است و مباحثی پیرامون جرح و تعدیل راویان، الفاظ مدح و ذم در علم رجال و بررسی کتاب‌های رجالی را در بر دارد.
نویسنده
محمّدجعفر بن سیف‌الدین استرآبادی تهرانی معروف به شریعتمدار، عالم شیعه در قرن سیزدهم هجری قمری است.[۱]
نام و محتوای کتاب
آقابزرگ تهرانی در الذریعه از این اثر با عنوان «رجال ملا محمدجعفر استرآبادی»[۲] و در جایی دیگر با نام «لباب الالباب» یاد کرده،[۳] اما نویسنده در مقدمه کتاب، به نام «لب اللباب» تصریح می‌کند.[۴] به گفته استرآبادی، او این کتاب را که رساله‌ای در علم رجال است، به سرعت و برای رفع نیاز بعضی از دوستان نوشته است.[۵] این رساله شامل مقدمه‌ای در سه بخش، هشت باب در موضوعات مختلف و یک خاتمه است:
- مقدمه:
- تعریف علم رجال
- موضوع علم رجال
- علت نیاز به علم رجال
- ابواب:
- تعریف خبر
- اقسام خبر
- شکل‌های تحمل حديث
- مبانی علم به جرح و تعدیل در رجال حدیث
- بررسی و بیان انواع الفاظ مدح و قدح
- اسباب جرح و تعدیل
- تعارض جرح و تعدیل
- روش رجوع به کتاب‌های علم رجال و تمییز مشترکات
- خاتمه:
احوال راویان و عالمان علم رجال.[۶]
نسخ خطی
هفت نسخه از لب اللباب موجود است که چهار نسخه آن در کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی و سه نسخه دیگر در کتابخانه دانشگاه تهران نگهداری می‌شود. مشهورترین نسخه در کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی با تعلیقات مختصر شیخ محمد فرزند مؤلف و به‌خط آقابابا محمدمهدی شهمیرزادی در سال ۱۲۵۵ق نوشته شده است.[۷]
تلخیص و چاپ
آقابزرگ تهرانی کتاب «الایجاز فی قواعد الدرایه و الرجال» را معرفی می‌کند که خود استرآبادی در اختصار لب اللباب نوشته است.[۸] این رساله با تحقیق محمدحسین مولوی در دفتر دوم میراث حدیث شیعه به چاپ رسیده است.[۹] همچنین این اثر در انتشارات اسوه با تصحیح محمدباقر ملکیان منتشر شده است.[۱۰]
پانویس
- ↑ استرآبادی، البراهین القاطعة، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۸.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، ج۱۰، ص۱۰۳.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، ج۱۸، ص۲۷۶.
- ↑ استرآبادی، لب اللباب، ۱۳۸۸ش، ص۲۳.
- ↑ استرآبادی، لب اللباب، ۱۳۸۸ش، ص۲۳.
- ↑ استرآبادی، لب اللباب، ۱۳۸۸ش، ص۲۳و۲۴.
- ↑ مهریزی، میراث حدیث شیعه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۰۸و۴۰۹.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، ص۴۸۶.
- ↑ صفره، تاریخ حدیث شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۲۸۲.
- ↑ لب اللباب فی علم الرجال، کتابخانه مدرسه فقاهت.
یادداشت
منابع
- استرآبادی، محمدجعفر، لب اللباب فی علم الرجال، تهران، اسوه، ۱۳۸۸ش.
- مهریزی، مهدی، میراث حدیث شیعه، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۰ش.
- استرآبادی، محمد جعفر، البراهین القاطعه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۸۲ش.
- آقابزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الاضواء.
- صفره، حسین، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، قم، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش.
- لب اللباب فی علم الرجال، کتابخانه مدرسه فقاهت، تاریخ بازدید: ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ش.