جعفر بن حسین خوانساری (میر صغیر)

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از میر صغیر)
جعفر بن حسین خوانساری
اطلاعات فردی
نام کاملابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری
لقبآقا میرزا
میر صغیر
تاریخ تولد۱۱۶۳ق
محل زندگیاصفهان
خوانسار
تاریخ وفات۱۲۴۰ق
شهر وفاتخوانسار
خویشاوندان
سرشناس
جعفر بن حسین معروف به میر کبیر جد او
محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات از نوادگان وی.
اطلاعات علمی
استادانابوالقاسم خاتون آبادی و...
شاگردانمیرزا زین العابدین خوانساری
محل تحصیلاصفهان
خوانسار
اجازه روایت ازمیرزا محمد مهدی موسوی شهرستانی
محمد مهدی بن هدایت الله موسوی اصفهانی
سید علی طباطبایی (صاحب ریاض المسائل
محمد حسین قزوینی شیرازی
میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی
تألیفاتلبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام


ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری (۱۱۶۳-۱۲۴۰ق) معروف به آقامیرزا و میرصغیر، از قرن دوازدهم و سیزدهم قمری واز خاندان خوانساری و شاگردان سید محمد مهدی بحرالعلوم و ابوالقاسم خاتون آبادی.

وی در امور دینی بسیار محتاط بود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند. محمد باقر خوانساری صاحب کتاب روضات الجنات از نوادگان اوست.

نسب

ابوالقاسم فرزند سید حسین خوانساری بود. جدش ابوالقاسم جعفر بن حسین، مشهور به میر کبیر از عالمان نامدار خاندان خوانساری بودند.[۱] نسب خاندان خوانساری به امام کاظم(ع) می‌رسد.

ولادت و درگذشت

خوانساری معروف به آقامیرزا و میرصغیر، در سال ۱۱۶۳ در خوانسار به دنیا آمد.[۲] خوانساری در ۱۲۴۰ در خوانسار درگذشت و در قبرستان پشت بازار قدیم خوانسار، به خاک سپرده شد.[۳]

فعالیت علمی

ابوالقاسم ابتدا نزد پدرش درس خواند. سپس به اصفهان رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد عالمان آن شهر فرا گرفت.

استادان

خوانساری علاوه بر شاگردی نزد پدر، از شاگردان خاص ابوالقاسم خاتون آبادی مشهور به مدرس بود و پس از اتمام تحصیلات به خوانسار بازگشت.
اجازه روایت خوانساری افزون بر پدر، از این علما نیز اجازه روایت داشت:

شاگردان

پسرش میرزا زین العابدین نزد او درس خواند و از او اجازه روایت گرفت.[۴]

آثار

رساله‌ای با نام لبس الحریر المحض للنساء حالة الصلوة و الاحرام و حواشی متعددی بر شماری از کتاب‌های فقهی و حدیثی از او برجای مانده است.[۵]

صفات‌اخلاقی

خوانساری در امور دینی بسیار محتاط بود و از این‌رو امامت جماعت و مناصب قضا و اِفتا را نپذیرفت. او بسیار متعبد بود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند.[۶]

فرزندان و نوادگان او نیز از عالمان و اهل فضل بودند.[۷] وی جد پدری محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات است.

پانویس

  1. خوانساری، خاندان
  2. خوانساری، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ج۲، ص۱۰۵; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۵
  3. خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۸
  4. خوانساری، ج۲، ص۱۰۵-۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷،۲۰۸; حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۴،ص۱۱۰۴-۱۱۰۵; روضاتی، ص۹۶-۹۷
  5. خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷
  6. خوانساری،ج۲، ص۱۰۵;حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۱۰۴
  7. خوانساری، خاندان

منابع

  • آقا بزرگ طهرانی، محمد محسن، طبقات اعلام الشیعه، الکرام البرره، قسم ۱-۲، مشهد، ۱۴۰۴ق.
  • حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۴، اصفهان، ۱۳۵۲ش.
  • خوانساری، محمدعلی روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، حاوی شرح حال بیش از یکصد نفر رجال قرون اخیره، اصفهان، ۱۳۳۲ش.
  • جعفر بن حسین موسوی خوانساری، منهاج المعارف یا فرهنگ عقاید شیعه، چاپ احمد روضاتی، تهران، ۱۳۵۱ش.

پیوند به بیرون